(Nee) Sam is onze nieuwe vriend

In ‘Ze noemen me Nee Sam!’ lezen we over hond Sam. In het begin voelt hij zich erg ongelukkig. Pas bij de familie Peters krijgt hij een kans op een betere toekomst. Dus doet hij zijn uiterste best om er te blijven. Hij drinkt uit de toiletpot, eet uit de vuilnisbak en laat cadeautjes achter op het tapijt. Is hij geen droomhond?

Jack (12), Louic (11), Jérôme (7) en ik genieten van begin tot eind! De dagboekvorm vinden we knap gevonden. Hond Sam voelt zich een mens en vertelt ons alles vanuit zijn perspectief. Op die manier leven we helemaal mee met het beestje. Hij bedoelt het oprecht goed, maar begrijpt niet wat er van hem verwacht wordt. Dit leidt tot hilarische toestanden. Ook al doet hij veel verkeerd, toch wordt hij de held van het boek. Dit vinden we fijn!

Het is een plezier om over Sam te lezen. Hij kan geweldig goed ruiken en vertelt ons welke emoties hij opsnuift. De jonge Justin bv. ruikt eenzaam. Als die geur vermindert, voelt Sam zich blij. Het klikt tussen zoon Justin en Sam. Hij mag in Justins bed, wordt geaaid en gekriebeld. Hij voelt zich verwend en wil Justin en zijn familie beschermen.

Jérôme las dit boek als eerste en in 1 keer uit! Het past eigenlijk erg goed bij zijn leeftijd. Het boek is niet alleen grappig (Sam noemt mensen ‘naakte-apen-dingen’), maar ook spannend. Justins ouders zijn bezig met een geheim project en ondertussen dreigt er gevaar uit onverwachte hoek. Ook de illustraties zijn geweldig goed en zorgen voor een leuke afwisseling!

We zijn allemaal erg blij met deze toffe graphic novel, geschreven door Drew Daywalt, geïllustreerd door Mike Lowery en vertaald door Saar Breimer.