Prachtig en meeslepend, verontrustend en urgent

‘Onze verloren harten’ van Celeste Ng is één van de beste boeken die ik dit jaar gelezen heb.
Bird, een twaalfjarige jongen, woont samen met zijn vader in een armoedige flat en zijn vader lijkt voortdurend bezorgd dat hem iets overkomt. Want ze leven in een onderdrukkende en controlerende samenleving waar kinderen bij hun ouders worden weggehaald – vooral kinderen van Aziatische afkomst. En Bird is half Aziatisch. Bird weet niet wat er met zijn moeder is gebeurd, maar als hij een bijzondere tekening van haar ontvangt, worden de herinneringen aan haar geactiveerd en gaat hij naar haar op zoek. Tijdens deze zoektocht wordt steeds meer duidelijk wat zich de jaren ervoor heeft afgespeeld en hoe het scheiden van ouders en kinderen wordt ingezet in een repressief regime. En ook hoe verzet zich organiseert in de hoop op verandering. Maar bovenal hoe sterk de liefde tussen ouders en kinderen is.

Bird is een jongen die je in je hart sluit. Zijn liefde en loyaliteit naar zijn ouders, zijn ontwapenende pogingen om informatie te krijgen, zijn moed en zijn kwetsbaarheid worden op een prachtige manier weergegeven. Celeste Ng schrijft met veel vaart en erg beeldend. Ze gebruikt volksverhalen en omschrijvingen om een bijna magische sfeer op te roepen. Wat opvalt is dat ze de dialogen niet apart in de tekst markeert, waardoor vertelde en gesproken tekst in elkaar overlopen. Dat is de eerste bladzijden heel even wennen, maar geeft het verhaal een heel eigen vaart en dynamiek.
Hoe de mens zich verhoudt ten aanzien van een repressief regime is een belangrijk onderwerp in het boek. Er zijn vergelijkingen te trekken met gebeurtenissen uit het verleden en uit het heden. Dat maakt dat het boek niet alleen emotioneert, maar ook verontrust. Dat maakt het verhaal niet alleen meeslepend, maar ook urgent.