Ontroerend en liefdevol

De hoofdpersoon in deze prachtig geïllustreerde heruitgave is Djibril, een nieuwsgierige jongen van elf die droomt van de wereld buiten zijn dorp in het diepe zuiden van Marokko. Ook zijn oudere broer Kareem heeft zijn dromen. Hij gaat aan de slag als reisgids, tegen de wil van zijn vader in. Het leven van Djibril krijgt door een ongelukkige keuze een onverwachte wending. Ik vertel verder niets over de inhoud, om niet te veel weg te geven.
•
Het eerste deel van het verhaal dompelt je onder in het traditionele Marokkaanse leven. Kareem en Djibril groeien op in alle eenvoud en in de 'pure natuur’. Dit alles wordt filmisch beschreven, je krijgt als lezer zin om het Djibril te volgen tijdens zijn ochtendlijke wandelingen naar de waterbron. Ik sloot de nieuwsgierige en kinderlijk enthousiaste Djibril meteen in mijn hart.
Het middenstuk is grimmiger. De werkelijkheid blijkt een stuk harder te zijn dan in de dromen van de naïeve Djibril. Het verhaal blijft boeien, maar er worden wel erg veel thema’s en problematieken binnengebracht. Dit vloekt naar mijn idee een beetje met het sprookjesachtige eerdere stuk. Een aantal gebeurtenissen is ook wat onwaarschijnlijk. Gelukkig komt de warmte uit het eerste deel later weer terug.
•
Is dit een perfect boek? Dat niet. Maar het is ontroerend en liefdevol, en het kwam enorm bij me binnen. Vooral de delen die over de liefde tussen moeder en zoon gaan. De sfeervolle illustraties van Penelope Deltour zijn een mooie toevoeging en spelen een rol in het verhaal. Zeker een aanrader dus, dit boek. Het is het eerste dat ik las van Isht Ait Hamou, en ik ga zeker meer van deze auteur lezen.
•
Quote: ‘Een moeder is uniek, je kunt haar niet vergelijken met wie je in je verdere leven ook ontmoet. Als je er goed over nadenkt: lang voordat we naar de zon of de sterren konden kijken, voordat we onze vrienden of geliefden ontmoeten, voordat we wisten wie we zelf waren, kenden we haar al.’