Een boek waar ik steeds aan terug blijf denken

De hete zomer van 2005. Een 49-jarige veearts is gefascineerd door een 14-jarige naamloze boerendochter. 'Mijn lieve gunsteling' noemt hij haar. Ze zijn allebei eenzaam in hun leven, en voelen zich tot elkaar aangetrokken. De veearts (door het meisje Kurt genoemd, naar Kurt Cobain) gaat steeds verder in zijn pogingen tot benadering van het meisje dat zich verliest in haar fantasiewereld.

Net als 'De avond is ongemak' is ook dit boek ongemakkelijk. Het thema pedofilie, onderwerpen als de dood, genderproblematiek, schuldgevoel, eenzaamheid. Het is erg veel allemaal. Ik heb er dan ook even over gedaan om het uit te lezen. Moest het steeds wegleggen en even laten bezinken. Maar het verhaal liet me niet los.
De hoofdpersoon doet afgrijselijke dingen, maar toch kreeg ik niet echt een hekel aan hem. Hij is zelf het slachtoffer van een beschadigde jeugd, maar dat praat zijn daden zeker niet goed.
"...'ik wilde alles inhalen wat ik destijds had gemist, ik kon nooit van vrouwen houden omdat ik nooit een man was geworden, ik voelde me nog een kind en bij jou was ik dat ook, je liet me denken dat alles mogelijk was, dat ik mezelf kon vernieuwen, dat die vernieuwing van cellen om de zeven jaar ook voor mij zou gelden, ik vernieuwde me door jou, mijn hemelse uitverkorene en zag niet dat ik je verwoestte, of ik wílde het niet zien, ik was als een hengst in de wei met oogkleppen op, niet tegen het verkeer of tegen vliegen, maar tegen de waarheid ..."

Het was even wennen aan de schrijfstijl. De zinnen lijken maar niet te stoppen, maar ze zijn werkelijk prachtig. De metaforen zijn stuk voor stuk goed gevonden.
"... Proust maakte me radeloos, al had ik meer last van het lievelingsboek waar ik me niet doorheen hoefde te worstelen, dat ik na Op zoek naar de verloren tijd las en waar ik mijn ogen voor moest sluiten, waarvan ik in gedachten de pagina's dolzinnig omsloeg op zoek naar datgene wat mijn lust bevredigde, dat lievelingsboek was jij, mijn lieve gunsteling, je las als het verhaal dat ik altijd al wilde lezen en ik vreesde de dag dat ik de kaft voorgoed dicht moest slaan, dat je mij de rug zou toekeren, en ik kon het niet helpen dat sommige scènes me tot waanzin dreven, tot extase, ..."

Rijneveld schrijft zintuiglijk. Je ruikt de boerderij, het hooi, het gras… Je waant je zelf op het platteland. Ze dompelt je onder in het verhaal. Daarbij maakt ze handig gebruik van vooruitwijzingen.
"... en ik zou later, veel later terwijl ik terugkeek op dit hoogseizoen en mijn giftige streken en de magistraten me een gevangenisstraf zouden opleggen..., de zaak groot in alle kranten zou verschijnen en in gele letters op Teletekst, later zou ik naar het nummer "Sweet Bully" luisteren van je plaat Kurt12 over de dood van Joris en de begrafenis naderhand, over Bullebak, die twee dagen aan de weg had gelegen voordat de kadaverdienst langskwam en door de hitte was gaan ontbinden."

Het boek zit vol verwijzingen naar films, literatuur, de bijbel, muziekbands en songs (er is ook een Spotify-lijst van). Op het eind wordt verwezen naar een gedicht van Judith Hertzberg, 'Liedje'. Dat heb ik nog even opgezocht, wat een prachtig gedicht.

Dagen later denk ik nog steeds aan dit boek terug. Het is geen gemakkelijke roman, door de opzet, de gelaagdheid, het taalgebruik, maar vooral door het onderwerp en de inhoud. Maar absoluut een aanrader.