Niet aan mij besteed, maar een knap staaltje verbeeldende schrijfstijl.

⭐️⭐️

De schepping van Michael volgt het verhaal van een man die ronddwaalt door verlaten gebieden na een mysterieuze plaag die bijna de hele mensheid heeft stilgezet. Wat overblijft, zijn gemummificeerde lichamen en enkele overlevenden, die op zoek gaan naar eten en antwoorden in een wereld vol verval.

Kaptein’s schrijfstijl spreekt tot de verbeelding. Hij schildert de verlaten landschappen en het innerlijke conflict van zijn hoofdpersoon met veel beeldspraak, maar de overvloed aan metaforen en stijlfiguren maakt het verhaal soms lastig te volgen. Het lijkt alsof Kaptein continu met filosofische verwijzingen en diepere betekenissen speelt, waardoor de lezer geregeld moet stilstaan om deze lagen te begrijpen. Dit geeft de tekst een poëtische kwaliteit, maar kan ook vermoeiend zijn; de vele symbolische beelden maken het soms moeilijk om de kern van het verhaal helder voor ogen te houden.

Het plot ontvouwt zich traag, en op bepaalde momenten misschien wel té traag, wat het geduld van de lezer op de proef stelt. Kaptein lijkt een complex filosofisch uitgangspunt te hebben gehad bij het schrijven van dit boek. Ideeën over existentie, tijd en bewustzijn komen naar voren, maar juist door deze abstracte thema’s kan het verhaal verwarrend en moeilijk te volgen worden. Dit doet soms afbreuk aan het leesplezier.

Hoewel dit boek niet aan mij besteed is, moet ik de auteur meegeven dat hij zijn lezers weet mee te nemen naar een uniek en grimmig universum dat zeker indruk maakt.