Aardig verhaal, onuitstaanbare man

Ik heb dit boek geluisterd. Het is best aardig voorgelezen door Ruben de Goede en, hoewel soms van de hak op de tak, ook best aardig opgeschreven door Vico Olling. Vooral het middelste gedeelte waarin we lezen over hoe Janus zijn drugs emporium runde is spannend en spreekt tot de verbeelding. Maar wat een ontzettend zelfingenomen, onsympathieke en narcistische man is die Janus. Ik begrijp dat mensen in de drugswereld over het algemeen geen lieverdjes zijn. Wat ik niet begrijp is dat je dit boek als een soort charmeoffensief de wereld in slingert, en vervolgens met uitspraken komt die echt tenenkrommend zijn. Racistisch (hoewel hij zelf natuurlijk beweert van niet. De klassieke: “ik ben niet racistisch, maar…”), narcistisch en bevooroordeeld. Iedereen is slecht, behalve Janus.