Enkel op het einde is dit boek wat te genieten. Zoals ik al in de vorige recensies opmerkte is het eerder American Trash, drugs, boose, ... no place to be voor mij. Het doet ook iets denken aan de Wild West, het recht in eigen handen nemen, enz.

Waar in zijn vorige werken er een pleiade van muzieknummers en zangers aan bod komen, krijgen we hier de reeks aangevuld met films en acteurs. Het werkt soms wat op de zenuwen. Of is het dat wat de gemeenschap die hij beschrijft interesseert. Ik herinner mij een film waar men van de ene in de andere reclamespot viel en dit als een groot collectief familiaal genoegen beschreef. Oei, ik begin al zoals G.P.!!!

Van de drie boeken die ik al gelezen heb van G.P. kon er geen enkele mij echt bekoren. Waarom dan ook nog de andere op mijn lijstje? Het kan alleen maar beter?!