Met op de achtergrond Dutroux en Fourniret komt het boek zwaar aan. Niets onmenselijks is ons vreemd!!! Zoals Mankell in de VN thrillergids van verleden jaar zei: "De werkelijkheid is erger".

Spannend tot op de laatste moment.
De tweede verhaallijn (of de rode draad), de zoektocht naar zijn tweelingbroer, laat je ongemakkelijk achter.

Vogelman deed je kippevel krijgen, maar hier werkt het zeker lichamelijk op je in. Zoals al gezegd met de werkelijkheid in het achterhoofd, maar ook waarschijnlijk omdat het over kinderen gaat. Als je er dan zelf nog twee kleine ukken hebt bijlopen geeft dit een andere dimensie.