Lezersrecensie
Traag en overbodig
De porseleinmaker van Dachau - Sarah Freethy
Ondanks dat de Tweede Wereldoorlog ongeveer 80 jaar geleden plaats heeft gevonden, blijft het een populair onderwerp voor schrijvers. Sarah Freethy heeft haar debuutroman geplaatst in deze periode, maar geeft geen enkele reden waarom haar boek geschreven moest worden.
Het verhaal springt heen en weer tussen twee periodes. De liefdesgeschiedenis van Max, een Jood, en Bettina. Zij leven in Nazi-Duitsland en ondervinden de gruwelen hiervan. Daarnaast het verhaal van Clara en Lotte, die in de jaren 90 op zoek zijn naar informatie over hun eigen geschiedenis.
Het wisselen van perspectief zorgt in het begin voor een interessante afwisseling, maar hoe verder in het boek, des te minder interessant het gedeelte onder Clara en Lotte wordt, net zolang tot het zelfs afbreuk doet aan het interessante gedeelte en de lezer uit de spanning trekt.
Daarnaast is het verhaal flinterdun, er gebeurt weinig en wat er gebeurt is in meerdere boeken die zich afspelen in deze periode al vaak en veelal beter beschreven. Dat het verhaal zich afspeelt in de porseleinfabriek van kamp Dachau is het enige interessante, al wordt daar weinig verder informatie over gegeven.
Richting het einde komt er nog een redelijke opbouw van spanning, waardoor je door blijft lezen. Het einde komt dan helaas plotseling en inspiratieloos.
De manier van schrijven is voor, maar niet geweldig. Vaak komen dezelfde stijlfiguur en zinsneden terug, wat irriteert. Op het moment dat de schrijfster de holocaust gaat uitleggen, voel je je als lezer niet serieus genomen.
Al met al een gemiste kans om een onbekend stukje geschiedenis te belichten. Het idee was aardig, de uitvoering is eigenlijk overal onvoldoende.
Ondanks dat de Tweede Wereldoorlog ongeveer 80 jaar geleden plaats heeft gevonden, blijft het een populair onderwerp voor schrijvers. Sarah Freethy heeft haar debuutroman geplaatst in deze periode, maar geeft geen enkele reden waarom haar boek geschreven moest worden.
Het verhaal springt heen en weer tussen twee periodes. De liefdesgeschiedenis van Max, een Jood, en Bettina. Zij leven in Nazi-Duitsland en ondervinden de gruwelen hiervan. Daarnaast het verhaal van Clara en Lotte, die in de jaren 90 op zoek zijn naar informatie over hun eigen geschiedenis.
Het wisselen van perspectief zorgt in het begin voor een interessante afwisseling, maar hoe verder in het boek, des te minder interessant het gedeelte onder Clara en Lotte wordt, net zolang tot het zelfs afbreuk doet aan het interessante gedeelte en de lezer uit de spanning trekt.
Daarnaast is het verhaal flinterdun, er gebeurt weinig en wat er gebeurt is in meerdere boeken die zich afspelen in deze periode al vaak en veelal beter beschreven. Dat het verhaal zich afspeelt in de porseleinfabriek van kamp Dachau is het enige interessante, al wordt daar weinig verder informatie over gegeven.
Richting het einde komt er nog een redelijke opbouw van spanning, waardoor je door blijft lezen. Het einde komt dan helaas plotseling en inspiratieloos.
De manier van schrijven is voor, maar niet geweldig. Vaak komen dezelfde stijlfiguur en zinsneden terug, wat irriteert. Op het moment dat de schrijfster de holocaust gaat uitleggen, voel je je als lezer niet serieus genomen.
Al met al een gemiste kans om een onbekend stukje geschiedenis te belichten. Het idee was aardig, de uitvoering is eigenlijk overal onvoldoende.
1
Reageer op deze recensie