Lezersrecensie
Traag, maar boeiend reisverslag
Het respijt - Primo Levi
Na het boek Is dit een mens over zijn ervaringen gedurende zijn jaar in Auschwitz, schreef Primo Levi een tweede deel dat ingaat op de periode hierna. Gedurende het boek komt hij steeds dichter bij huis, wat een nieuwe fase van zijn leven doet beginnen. De afschuwelijk periode tussen Auschwitz en de uitdaging van thuiskomen, ervaart hij als een periode van respijt.
Vooral vanwege het feit dat weinig boeken over deze periode gaat, maakt het interessant om te lezen. De bevrijding door de Russen en het onvermogen van hen om de overlevenden van Auschwitz te helpen is schrijnend om te lezen. Ondanks alle humoristische gebeurtenissen en interessante ontmoetingen met bijzondere mensen, beklijft het gevoel dat de wereld niet wist wat ze aan moesten met deze mensen.
Het boek is interessant en leest makkelijk weg. Door komt door de vlotte schrijfstijl van Primo Levi en zijn filosofische kijk op de gebeurtenissen. Wel komt het regelmatig fragmentarisch over en zit er weinig lijn in het verhaal. Het is vooral een beschrijving van een groep mensen die samen wachten en wachten totdat ze naar huis mogen. Het meest tragisch zijn de vooruitblikken, dat er een periode aankomt waarin een nieuw leven opgebouwd moet worden, ondanks de herinnering aan de gruwelen van de vorige. De titel Respijt is dan ook een fantastische vondst om uitdrukking te geven aan dit verhaal.
Na het boek Is dit een mens over zijn ervaringen gedurende zijn jaar in Auschwitz, schreef Primo Levi een tweede deel dat ingaat op de periode hierna. Gedurende het boek komt hij steeds dichter bij huis, wat een nieuwe fase van zijn leven doet beginnen. De afschuwelijk periode tussen Auschwitz en de uitdaging van thuiskomen, ervaart hij als een periode van respijt.
Vooral vanwege het feit dat weinig boeken over deze periode gaat, maakt het interessant om te lezen. De bevrijding door de Russen en het onvermogen van hen om de overlevenden van Auschwitz te helpen is schrijnend om te lezen. Ondanks alle humoristische gebeurtenissen en interessante ontmoetingen met bijzondere mensen, beklijft het gevoel dat de wereld niet wist wat ze aan moesten met deze mensen.
Het boek is interessant en leest makkelijk weg. Door komt door de vlotte schrijfstijl van Primo Levi en zijn filosofische kijk op de gebeurtenissen. Wel komt het regelmatig fragmentarisch over en zit er weinig lijn in het verhaal. Het is vooral een beschrijving van een groep mensen die samen wachten en wachten totdat ze naar huis mogen. Het meest tragisch zijn de vooruitblikken, dat er een periode aankomt waarin een nieuw leven opgebouwd moet worden, ondanks de herinnering aan de gruwelen van de vorige. De titel Respijt is dan ook een fantastische vondst om uitdrukking te geven aan dit verhaal.
1
Reageer op deze recensie