Een zwaar leven

Het verhaal vind ik boeiend, de schrijfstijl minder.
Natuurlijk is het een waanzinnig leven, naar Suriname gaan net een man van wie je niet echt houdt, ziekelijk, en maar kinderen krijgen!
Helaas maakt Medema er een beetje een kasteelroman van, daardoor voelt het voor mij niet als een echt leven.
Een voorbeeld hiervan is het verhaal van de hanger, die de slavin draagt/
Het lijkt wel alsof de familie al jaren in Suriname woont, zo gaat het leven zijn gangetje, als ik terugblader blijkt dat Anna al na een paar maanden is overleden. Dat strookt niet met het verhaal.