Aangrijpend, verschrikkelijk en leerzaam verhaal.

Wim Aloserij……..zijn verhaal, verteld door de schrijver van dit boek. Het boek is opgedragen aan zus Jo.

Ik sla het boek open…….blader het alvast door, ik zie veel foto’s……..en besef, dat ik een verschrikkelijk indrukwekkend boek in handen heb. Het ademt een sfeer alsof het boek 70 jaar oud is.
Het verhaal is minstens zo oud en begint met de jeugdjaren van Wim. Harde jaren, maar ook mooie jaren, samen met zus Jo.
Zo bereikt hij de volwassenheid, krijgt werk en een opleiding bij slager Adolfs. Intussen is de oorlog uitgebroken en moet Wim onderduiken. Na een paar onderduikadressen moet Wim zich wel overgeven, omdat hij bang is voor represailles voor de boer en zijn familie. Niet wetende wat hem te wachten staat.
Dan volgt het verhaal zijn tocht naar Kamp Amersfoort, Kamp Neuengamme, Kamp Husum, nogmaals Neuengamme.
We zien naast het gruwelijke wat de kampbewoners meemaken, een inventieve en slimme Wim, die alles aangrijpt om lichamelijk maar niet te verzwakken door het barbaarse en onmenselijke regime.
De schrijver heeft hier een waarlijk huzarenstuk uitgehaald met alle verhalen en informatie over de kampen en Wims levensloop. In makkelijk leesbare vorm, weet hij de aandacht volledig vast te houden. Alsof hij tegenover je zit en vertelt wat iemand is overkomen.
Ik heb dit verhaal met afgrijzen, opluchting, mededogen, ontroering en met bewondering gelezen.

“Ik ben de meester over mijn levenslot”………een zin uit het slotgedicht van William Ernest Henley!