Menselijk & realistisch

Op de kaft lacht Nick je toe. Maar als je het boek leest, kom je er achter dat hij niet altijd zo positief in het leven heeft gestaan. Hij is depressief geweest, suïcidaal zelfs.
Hij verteld hoe hij obstakels heeft overwonnen, hoe hij uiteindelijk motivational speaker werd en wat dat hem gebracht heeft. Tussendoor geeft hij allerlei adviezen hoe je zelf met problemen om kan gaan. Hij schrijft vlot, boeiend en humoristisch.

Je zou kunnen denken dat iemand zonder armen en benen niet veel kan. Toch kan Nick surfen, drummen, reist ie de hele wereld over en heeft hij inmiddels een gezin met kinderen. Nick zegt dan ook: 'De grootste beperking die je kan hebben, is die die je jezelf oplegd.'

Zelf heb ik door een chronische ziekte een rolstoel en wandelstok gehad. Door beweging heb ik die hulpmiddelen weg kunnen doen en kan ik nu parttime werken, veelal staand. Maar dit boek heeft me doen beseffen dat ik mezelf toch nog onnodig beperkingen op leg en dat de angst voor een terugval me afremd. Ook heeft dit boek me geholpen positiever in het leven te staan en ervan te genieten ondanks de ups en downs.

Wat me wel 'tegenstond' was de religieuze ondertoon waarin Nick schrijft. Hij haalt veel kracht uit zijn geloof, maar zelfs als christen vond ik de aanhalingen iets too much. Ook haalt hij steeds aan dat God hem ópzettelijk zo gemaakt heeft, met het doel om anderen te inspireren met zijn verhaal. Die gedachtengang vind ik erg jammer. Hij doet God echt tekort om zo te denken. Ziekte en ongemakken komen door de zondeval, niet door God. Daarnaast is God liefde; Hij beproeft niet met slechte dingen.