Dit boek is de overtreffende trap van George Pelecanos' oeuvre.
De elementen die al in eerdere boeken voorkwamen zijn hier zo mooi uitgewerkt. De uitzichtloosheid van het leven in de 'zelfkant' van Washington DC is prachtig en schrijnend beschreven. Kort en goed: er zijn voor een jonge zwarte man in DC 2 opties: hij gaat van school, komt in een bende, sterft bij een schietpartij óf hij gaat van school, komt in een bende en wordt opgepakt voor drugshandel, drugsbezit, vuurwapenbezit, moord of zoiets. Vóór hij de gevangenis ingaat heeft hij waarschijnlijk nog net een meisje zwanger gemaakt. Het kind zal hem niet kennen en komt in dezelfde vicieuze circel terecht: als het een meisje is wordt ze te vroeg zwanger van een gast die hoogst waarschijnlijk dood gaat of naar de gevangenis gaat, als het een jongen is, zie boven.
Een enkele keer komt er iemand op leeftijd de gevangenis uit die beseft dat het straatleven geen uitweg bied. Zo iemand is Lorenzo Brown. Hij vindt een baan, een huis, neemt een hond en doet zijn uiterste best om niet terug te vallen in zijn oude wereld. Wat nog best lastig is, omdat zijn beste vriend om de hoek woont en een bendeleider is.
Zijn reclasseringsofficier Rachel heeft hart voor haar werk en hoopt er het beste van. Ze weet dat ze lang niet iedereen op het rechte pad kan houden maar is door een paar succesjes gemotiveerd genoeg om het positief te blijven zien - in haar werk dan. Want privé maakt ze er een puinhoop van.
Het boek speelt zich hoofdzakelijk af binnen 2 hete augustusdagen als de vlam in de pan slaat. Lorenzo en Rachel lijken in eerste instantie weinig met de ellende te maken te hebben maar raken er toch diep in betrokken.
Het boek eindigt met een hoopvolle noot, maar ook met de realiteit dat er uiteindelijk weinig veranderd. De spelers van het criminele spel zijn veranderd, het spel zelf blijft bestaan - want wat is er voor alternatief?