C'est la vie

Ik las het boek C'est la vie van Chris Van Vlijmen. Wat een prachtig boek, zo mooi geschreven. Op iedere bladzijde lees je de grote liefde voor Ans, de moeder en grote steun en toeverlaat van iedereen. Chris beschrijft hoe zijn moeder Ans en zijn vader Chris elkaar ontmoeten en al vanaf het begin zielsveel van elkaar houden. De twee beslissen om met hun drie oudste kinderen naar Frankrijk te emigreren, om daar een bedrijf te gaan opzetten. Maar alles wat hun beloofd is, en waar ze al hun spaargeld in hebben gestopt blijkt bedrog te zijn. Berooid en zonder woning staan ze in het nieuwe thuisland. Gelukkig worden ze goed opgevangen door enkele dorpsgenoten, door hun harde werk en inzet kunnen ze later een stuk grond kopen met een klein huisje erop. Er is veel werk om het een beetje bewoonbaar te maken. Maar hun liefde voor elkaar en hun kinderen maakt de ontberingen draagbaar en ze maken er hun paradijsje van Sainte Therese, genoemd naar de heilige Therese waar Ans een onwrikbaar geloof in heeft. Er gebeuren wonderlijke dingen, maar ook intens verdrietige. Ze slaan zich overal doorheen, Ans haar woorden zijn steeds het leven loopt zoals het loopt, het is niet anders. C'est la vie, wat ook de titel wordt van het boek. Chris schrijft een mooi eerbetoon aan zijn moeder Ans en vader Chris, het boek heeft me vaak geraakt. Vooral de diepe liefde die alle kinderen en kleinkinderen voor Ans voelden. Wat een prachtig mens was Ans, door het boek lijkt het alsof je haar persoonlijk kent. Chris heeft een meesterwerk geschreven. Ik heb vanaf de eerste bladzijde genoten, en het was jammer dat het uit was, voor mij een dikke 5 sterren verdiend! Dankjewel Chris voor het delen van zo een mooi familieverhaal.