Ontdooien

De bewaring. Door: Yael van der Wouden.

Eerst en vooral: wat een prachtige (bij het verhaal passende) cover!

Ik zag dit boek al vaak voorbijkomen op de socials, het is best wel een hype aan het worden en dat snap ik. Het is ook speciaal dat een Nederlandstalige auteur hier in vertaling verschijnt.

Van der Wouden mocht aanschuiven in VPRO Boeken om over De bewaring te vertellen; zeker een aanrader om te herbekijken. Er werd toen niet veel over de plot gezegd dus dat ga ik ook hier niet doen.

Online kwam ik al kritiek tegen: er zou te veel seks aan bod komen. Die mening deel ik niet, hoe meer seks hoe liever, zeker tussen vrouwen. Net omdat we dat soort liefde niet zo vaak tegenkomen in verhalen. Maar u bent bij deze gewaarschuwd, of warm gemaakt ;)

Ik moet toegeven dat het boek, voor mij, traag op gang kwam maar daarna werd ik erdoor meegesleept en kon ik het niet meer wegleggen. Die aanvankelijke saaiheid past ook bij het verhaal en bij de personages. Isabel die al jaren alleen woont na het overlijden van haar moeder is wat nurks, mensenschuw en stug. Maar als Eva, het liefje van één van haar broers, tijdelijk bij haar intrekt komt ze wat los. Ze ontdooit, ontdekt de liefde én zichzelf. En bij die net ontdekte (lichamelijke) liefde hoort natuurlijk veel uitproberen, net zoals een hormonenvolle tiener doet.

De bewaring vertelt een verhaal dat we allemaal wel kennen, in theorie, op een abstract niveau. Maar tot mij was het nooit echt bewust doorgedrongen hoe impactvol het was/is voor generaties voor ons. Intergenerationeel wordt dat trauma natuurlijk doorgegeven en dat maakt dit boek pijnlijk duidelijk.
Net omdat het fictie is komt het intenser binnen dan het bij non-fictie zou doen.

Yael van der Wouden schreef een ontroerend, meeslepend sensueel, sexy, hartverscheurend, pijnlijk, zinnelijk verhaal dat moét verteld worden. Heel vlot leesbaar, nooit meer vergeetbaar.