Naïef en poëtisch

Een mooi boek dat mij vooral is opgevallen vanwege de bijzondere uitgave. De tekst wordt versterkt met illustraties, zowel in de vorm van prenten als geschetste tekeningen.

Daarnaast spreekt de tekst mij erg aan, niet alleen vanwege de poëtische stijl, maar ook door de diepere boodschap die erin verscholen ligt. Het verhaal gaat over een meisje met gescheiden ouders, dat zich aan het begin somber en eenzaam voelt. Je leest hoe zij hiermee omgaat, en aan het eind van het verhaal wordt zij herenigd met haar vader, wat leidt tot blijdschap.

Dit maakt het tot een waardevol verhaal dat leerkrachten kunnen inzetten als uitgangspunt voor sociaal-emotionele lessen, en om het emotioneel welzijn van kinderen positief te stimuleren. Het zorgt voor herkenning en empathie bij kinderen.
De illustraties versterken de beleving van het verhaal. Waar Roos in het begin zwart-wit wordt afgebeeld, verschijnt ze aan het eind in kleur — een krachtige visuele metafoor voor haar innerlijke verandering.

Het boek spreekt mij als volwassene vooral aan, en ik zie veel mogelijkheden voor hoe dit verhaal in de klas gebruikt kan worden. Toch vraag ik me af in hoeverre het geschikt is als zelfstandig leesboek voor kinderen, omdat de taal niet erg toegankelijk is door het veelvuldige gebruik van beeldspraak en metaforen.

Voorbeelden van mooie, maar ook minder toegankelijke passages uit het boek:

"Daarna gaat Roos terug naar huis, met haar tas boordevol mist."
(De mist staat mogelijk symbool voor het gemis van haar vader of het verlangen naar hem.)

"Weldra was het land van Roos bedekt met een dichte sluier van mist."
(De mist als uitdrukking van haar diepe verlangen en hoop om herenigd te worden met haar vader.)

"Langzaam doet ze haar nevelsjaal uit en legt die op de brief."
(Het afdoen van de nevelsjaal staat symbool voor het loslaten van verdriet; door de brief van haar vader voelt hij dichterbij, en komen oude herinneringen terug.)

"Opeens loopt het hart van Roos vol zonneschijn." / "Buiten is de mist verdwenen en het zonlicht glinstert in de rivier."
(Zonneschijn als metafoor voor blijdschap en emotionele opluchting.)

"Ze gaat kleren van zonlicht weven, voor het hele land."
(De nevel maakt plaats voor zonlicht — blijdschap vervangt verdriet.)