Kan beter

Ik was opgetogen over dit nieuwe boek: eindelijk weer een thriller waarin Will Trent en Sara de hoofdrol spelen. Will Trent is speciaal agent bij de GBI, en Sara Linton is kinderarts en patholoog. Sara Linton speelt een rol in de boeken van Karin Slaughter vanaf het eerste begin: Will Trent kwam later in beeld. Daarnaast heeft Karin Slaughter "stand-alones" geschreven.

Het verhaal in dit boek: Michelle Spivey is aan het winkelen met haar dochter, en wanneer zij terug lopen naar de auto wordt Michelle ontvoerd. Michelle is onderzoeker bij de CDC, het center for desease control. Er wordt een zoektocht opgestart, maar nog voor de vrouw gevonden wordt vindt er in de stad een bomaanslag plaats. Will en Sara horen de explosie, en de sirenes en gaan kijken wat er gaande is.

Dat hadden ze beter niet kunnen doen, want op dat moment wordt ook Sara ontvoerd, en Will wordt flink mishandeld. Hier start een zoektocht naar Sara. Will zet alles op alles om undercover te mogen gaan om Sara te zoeken en te bevrijden.

Wat is de reden van de ontvoering van Michelle, en later van Sara? Mag Will undercover, en vindt hij Sara terug? Leeft Sara nog?

Vanaf het moment van de bomaanslag beschrijft Karin Slaughter van minuut tot minuut wat er gebeurt. En dat doet ze precies, heel precies. Eerst vanuit het perspectief van Sara, vervolgens vanuit het perspectief van Will, later vanuit Faith, Will's partner in het werk.

Dat preciese beschrijven is prima, wanneer het vanuit één persoon gebeurt, maar na de tweede en derde persoon weet je het verhaal wel, al zitten er uiteraard verschillen in de beleving van de situatie per persoon. Gelukkig stopt het zeer gedetailleerde beschrijven na de ontvoering van Sara, en ga je verder in het verhaal. Will gaat undercover, hoewel hij gebukt gaat onder de wonden die hij opliep tijdens Sara's ontvoering. Vanuit twee perspectieven wordt het verhaal verder geschreven. Maak kennis met een terroristische organisatie, met biologische wapens, en met veel onderdelen van defensie en politie.

Het is een spannend verhaal, dat boeit en eng realistisch zou kunnen zijn: daar ligt de kracht van Karin Slaughters boeken.

Echter: je merkt in het boek dat Karin Slaughter veel onderzoek doet voor ze het boek schrijft: met veel kennis van zaken beschrijft ze situaties, maar geeft daarbij veel informatie die, naar mijn mening, afleidt van het verhaal. Ik denk dat de auteur op moet passen geen tweede Patricia Cornwell te worden. Patricia Cornwell doet ook erg veel research, en beschrijft de kennis die ze opdeed zo gedetailleerd dat de boeken niet meer prettig lezen. Ik voorzie het gevaar dat dit bij Karin Slaughter ook gaat gebeuren, en dat zou jammer zijn.

Eindconclusie: ik heb deels genoten van het boek, deels ook niet. Het is een middelmatig boek, Karin Slaughter kan beter!