Niet zomaar een boek..

Ademloos en sprakeloos ben ik. Wat ontzettend heftig, dacht ik toen ik de eerste zinnen las. En dat is het natuurlijk ook, maar wat neemt de schrijver ons op een hele bijzondere manier mee in het hoofd en leven van Mylo en de generaties voor hem. Dit is de eerste keer dat ik een boek lees van Marco Kunst en ik ben heel erg onder de indruk van zijn manier van schrijven, zijn keuze van woorden en zinnen en de schoonheid in de herhalingen van beelden op nét een andere manier (de rug van de jongen in de boom in Vietnam, de rug van zijn opa slapend op zijn zij). Ik voel het boek nazinderen in mijn lijf en zal zo dadelijk heel rustig me verder de dag in bewegen.
Dit boek is genomineerd voor de Woutertje Pieterse prijs.