Een boek dat je raakt en aan het denken zet

Woeste Kust (The last migration) van Charlotte McConaghy is een verpletterende, meeslepende eco-thriller die je tot op het einde helemaal in de ban houdt.

Het boek vertelt het verhaal van Dominic Salt en zijn drie kinderen Raff, Fen en Orly. Ze wonen op Shearwater Island, een geïsoleerd Australisch eiland in de Zuidelijke Oceaan. Door de steeds extremere weersomstandigheden hebben wetenschappers het eiland verlaten. Enkel de Salts zijn achtergebleven om de zadenkluis te redden. Tijdens een woeste storm spoelt er een vrouw aan, Rowan. Waar komt zij vandaan? Hoe is ze in de buurt van het eiland geraakt? Door haar komst ontstaat er een nieuwe dynamiek. Maar Rowan krijgt het gevoel niet van zich afgeschud dat Dominic haar niet alles vertelt. Er heerst een wederzijds wantrouwen, want ook Rowan heeft een verborgen agenda.

“We kijken elkaar aan. Ik geloof hem niet. Hij weet meer dan hij zegt. Maar ineens word ik bevangen door wat dit betekent. De zee woelt onder mijn voeten, een duizelende deining.”

Ondertussen krijgen ze geen contact meer met het vasteland en worden de voorjaarsstormen steeds verwoestender. Kunnen ze elkaar voldoende vertrouwen, krijgt hun liefde een kans – voordat het te laat is?

McConaghy schrijft heel cinematografisch, visueel. Haar stijl is episch en gedetailleerd, met veel lef en psychologische diepgang.
Het boek zit vol dilemma’s, zowel voor de personages als de lezer. De onderhuidse spanning is voortdurend voelbaar en zuigt je als lezer helemaal mee in het verhaal. Geheimen, cliffhangers en veel onvoorspelbare plotwendingen houden je geboeid en aandachtig.

De personages zijn complex en realistisch neergezet. De auteur gebruikt wisselende perspectieven én een wisselend ik-personage. Zo krijg je nog meer gelaagdheid en diepgang.
Verschillende thema’s worden blootgelegd: rouw, verlies, familie, zelfredzaamheid, veerkracht en uiteraard de klimaatverandering. Het boek is heel gelaagd en actueel en ging me echt in koude kleren zitten.
Dramatisch en woest maar ook kwetsbaar en gevoelig. Hoop en wanhoop, duister én lichtpuntjes.

Woeste kust is een absolute aanrader en blijft nog wel even nazinderen!

Ik mocht het boek lezen en bespreken voor een Hebban leesclub. Dit was mijn eerste ervaring met een leesclub en heeft alles nog intenser gemaakt. Voor herhaling vatbaar! Dank aan de ploeg van Hebban en alle leden van de leesclub.

“De lucht van Shearwater is doordrongen van de geesten van de doden… Maar ze is niet bang voor de doden. Want alleen de levenden kunnen je kwaad doen.”