Lezersrecensie
De hyperbolische tocht van Djibril
Cécile gaat niet -zoals we zouden denken- over Cécile, maar voornamelijk over Djibril, wiens leven overhoop werd gehaald toen hij als elfjarige jongen per ongeluk vanuit zijn geboorteland Marokko in Spanje terechtkwam. Daar vond hij een oude foto terug, die hem tot in Parijs bracht, waar hij Cécile ontmoette, die zijn leven zou gaan beheersen.
Dankzij Hamou’s vlotte, maar toch beeldende schrijfstijl, las ik dit boek in enkele dagen uit omdat ik me bleef afvragen waar het leven Djibril heen zou brengen, wat er met Cécile zou gebeuren, en wat de ontknoping zou zijn. Helaas bleef ik op mijn honger zitten want hoewel een boek niet per se een ontknoping hoeft te bevatten, leek dit verhaal wel op te bouwen naar een ontknoping, die er niet kwam. De boodschap die het boek over migratie leek mee te geven, lag me ook niet en hoewel ik met Djibril meeleefde, vond ik dat het personage soms gekunsteld overkwam. Zo lijken sommige van zijn karaktereigenschappen, zoals zijn nieuwsgierigheid en zijn discipline, uitvergroot en de dialogen die hij voert, komen ook niet altijd naturel over.
Het boek krijgt vooralsnog drie sterren, omdat het mij in de eerste plaats wel meegesleept heeft. Pas bij het reflecteren achteraf stootte ik op steeds meer pijnpunten.
Dankzij Hamou’s vlotte, maar toch beeldende schrijfstijl, las ik dit boek in enkele dagen uit omdat ik me bleef afvragen waar het leven Djibril heen zou brengen, wat er met Cécile zou gebeuren, en wat de ontknoping zou zijn. Helaas bleef ik op mijn honger zitten want hoewel een boek niet per se een ontknoping hoeft te bevatten, leek dit verhaal wel op te bouwen naar een ontknoping, die er niet kwam. De boodschap die het boek over migratie leek mee te geven, lag me ook niet en hoewel ik met Djibril meeleefde, vond ik dat het personage soms gekunsteld overkwam. Zo lijken sommige van zijn karaktereigenschappen, zoals zijn nieuwsgierigheid en zijn discipline, uitvergroot en de dialogen die hij voert, komen ook niet altijd naturel over.
Het boek krijgt vooralsnog drie sterren, omdat het mij in de eerste plaats wel meegesleept heeft. Pas bij het reflecteren achteraf stootte ik op steeds meer pijnpunten.
1
Reageer op deze recensie