Betoverende schrijfstijl

Deze recensie kan spoilers bevatten die voor sommigen als vervelend beschouwd kunnen worden als het boek nog niet gelezen is.

Alberto Santos-Dumont is beroemd om zijn uitvindingen rondom de vliegkunst. Ik verwachtte in dit boek dus ook zijn verhaal, over zijn uitvindingen en hoe zijn leven daar omheen was. Dat heb ik ook gekregen, verpakt in de prachtige schrijfstijl van Arthur Japin. Maar iets waar ik vooral naar benieuwd was, was het proces naar zijn uitvindingen toe (en ik weet dat ik dat niet kan verwachten van een man die schrijver als beroep is en geen wandelende wikipedia), maar toch. Het begin was wel hoopvol, de jonge Alberto die geïnteresseerd was in de techniek en waardoor het erop ging lijken dat dit ook zo verteld zou worden bij zijn latere uitvindingen. Maar het geen wat ik kreeg, was de vertelling van het leven van Alberto hoe hij naar de mensen keek en hoe de mensen naar hem keken op het moment dat hij zijn uitvindingen tentoonstelde. Dit was voor mij een klein beetje teleurstellend, maar het verhaal hoeft niet altijd zo te gaan zoals men dat verwacht.

Daarnaast was de dubbele verhaallijn (Alberto na zijn dood en Alberto nog springlevend) een goede keuze van de schrijver. De ietwat "luchtige" afwisseling in zijn schrijfstijl was voor mij ook erg fijn, maar nog steeds moest ik erg veel moeite doen om mij in het verhaal te wurmen en ik kreeg telkens geen klik met Alberto Santos-Dumont. Ik voelde mij een buitenstaander.

Ook had ik niet altijd door wie er aan het woord was. Ik die met mijn dome hoofd niet altijd evenveel aandacht bij het boek neerlegt, had natuurlijk weer niet door dat het perspectief in het deel van Frankrijk verwisseld was van Alberto naar Albert. Ik had dit pas echt door, dat ik het gedeelte tot aan zijn komst in Parijs verkeerd gelezen had, toen Ernestine kwam met Berthe en Arthur Chapin hierop aansprak. Oh, oh, oh, wat voelde ik mij toen dom...

Dit was natuurlijk niet echt erg, het verhaal was geweldig verpakt in een betoverende manier van vertellen wat Arthur Japin zo geweldig goed beheerst.

Ik geef dit boek 3 van de 5 sterren.