Lezersrecensie
De weg naar mijn innerlijke ik
03 april 2016
Als Nat voor de zoveelste keer moet verhuizen, omdat zijn leventje eventjes niet mee zit, moet hij van zijn vrienden naar binnen bij pedo Quincy. Een toekomst vol pesterijen was weer in aantocht, dacht ik, maar niets is minder waar.
Het verhaal wordt op een hele lichte en heldere wijze gebracht, hierdoor is het niet per se spannend, maar wel aantrekkelijk om verder te lezen. Toch was de eerste pesterij in zijn nieuwe 'hometown' al een reden voor mij om het boek voor een weekje neer te leggen. Ik geef toe dat het niet alleen door het boek kwam, want ik zat zelf een grote leesdip, maar dit niet al te rooskleurige vooruitzicht was niet aantrekkelijk om verder te lezen. Als je even doorzette, dan was dit al snel van de baan, want Quincy kwam in beeld. Het verhaal ging van start.
Nu ik zo terugkeek op mijn ervaringen tijdens het lezen van dit boek, dacht ik dat er niet veel gebeurd was. Maar de kracht van Bronagh Curran zit hem niet in aan het oppervlak van het verhaal, zij verwerkt haar kracht in de hoofdpersonen. Zo heeft elk hoofdpersoon een fantastische groei doorgemaakt. Daarnaast verwerkt zij ook meerdere terugkoppelingen naar het begin van het boek in In het spoor van de eclips. Waarschijnlijk hebben de meeste lezers het niet door dat er kleine kringetjes in het boek zitten, die het verhaal rondmaken of wijzen op een toekomstige gebeurtenis. En ook ik heb ze waarschijnlijk niet allemaal gezien.
Na het lezen kwam er een stilte wanneer jij je beseft dat je de hoofdpersonen moet loslaten, net nadat Bronagh zo duidelijk heeft beschreven hoe krachtig ze zijn geworden. Ik kan ze niet loslaten en wat zou ik het fijn vinden om het boek nog een keer te lezen. Hopelijk kan dit in de toekomst met haar eigen Engelse versie, want ik wil haar echte schrijfstijl leren kennen.
Het verhaal kwam diep aan in het binnenste van mijn hart.
A message to the writer:
Bronagh, if you ever take time to read this (or try to read this), I want to thank you for this beautiful story. I loved the way you told it and how you brought it to life. Nat was an amazing character and his development was huge, you made me realize this when he picked up the baseball. It made me smile.
I hope that there will be many readers who will love your story and that it will eventually be published in English.
Lots of love, Femke.
Het verhaal wordt op een hele lichte en heldere wijze gebracht, hierdoor is het niet per se spannend, maar wel aantrekkelijk om verder te lezen. Toch was de eerste pesterij in zijn nieuwe 'hometown' al een reden voor mij om het boek voor een weekje neer te leggen. Ik geef toe dat het niet alleen door het boek kwam, want ik zat zelf een grote leesdip, maar dit niet al te rooskleurige vooruitzicht was niet aantrekkelijk om verder te lezen. Als je even doorzette, dan was dit al snel van de baan, want Quincy kwam in beeld. Het verhaal ging van start.
Nu ik zo terugkeek op mijn ervaringen tijdens het lezen van dit boek, dacht ik dat er niet veel gebeurd was. Maar de kracht van Bronagh Curran zit hem niet in aan het oppervlak van het verhaal, zij verwerkt haar kracht in de hoofdpersonen. Zo heeft elk hoofdpersoon een fantastische groei doorgemaakt. Daarnaast verwerkt zij ook meerdere terugkoppelingen naar het begin van het boek in In het spoor van de eclips. Waarschijnlijk hebben de meeste lezers het niet door dat er kleine kringetjes in het boek zitten, die het verhaal rondmaken of wijzen op een toekomstige gebeurtenis. En ook ik heb ze waarschijnlijk niet allemaal gezien.
Na het lezen kwam er een stilte wanneer jij je beseft dat je de hoofdpersonen moet loslaten, net nadat Bronagh zo duidelijk heeft beschreven hoe krachtig ze zijn geworden. Ik kan ze niet loslaten en wat zou ik het fijn vinden om het boek nog een keer te lezen. Hopelijk kan dit in de toekomst met haar eigen Engelse versie, want ik wil haar echte schrijfstijl leren kennen.
Het verhaal kwam diep aan in het binnenste van mijn hart.
A message to the writer:
Bronagh, if you ever take time to read this (or try to read this), I want to thank you for this beautiful story. I loved the way you told it and how you brought it to life. Nat was an amazing character and his development was huge, you made me realize this when he picked up the baseball. It made me smile.
I hope that there will be many readers who will love your story and that it will eventually be published in English.
Lots of love, Femke.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
