Een politiek spelletje in een oude wereld

Jaren hebben ze elkaar met rust gelaten maar daar is nu een eind aan gekomen.

In dit eerste deel van de “Under the Northern Sky” serie worden we geïntroduceerd met een nieuwe, oude wereld. Het is een harde wereld, waar oorlog, macht en politiek op de voorgrond staan. En mysterieuze ordes op de achtergrond hun macht uitoefenen.

De focus ligt op twee volkeren, de Anakim en de Sutherners. Er is een oorlog tussen de twee uitgebroken en het moment dat ze elkaar tegen komen op het slagveld stappen wij het boek in.

De uitkomst van die oorlog breekt onze hoofdpersonage, Roper, in meerdere opzichten.

Het verhaal is opgedeeld in drie delen, in de seizoenen herfst, winter en lente. En het wordt uit verschillende perspectieven verteld.

De auteur gooit je dus meteen op het slagveld en je moet veel informatie in één keer verwerken. Daarom is het een pluspunt dat de auteur een beschrijvende schrijfwijze heeft waardoor je de scenes zo voor je kan zien.

Een nadeel hiervan is dat de opbouw van het verhaal wel vertraagd wordt.

Het grootste gedeelte van het verhaal lezen we vanuit het perspectief van onze hoofdpersonage, Roper. Hij is onzeker, hij maakt fouten en hij moet moeilijke beslissingen nemen waarvan hij zelf niet zeker is of die de juiste zijn. Dat maakt zijn ontwikkelingen des te leuker om te volgen.

Een van die leuke ontwikkelingen is de aanwinst van de bondgenoten Gray, Pryce en Helmec. Deze personages brengen geschiedenis en kennis met zich mee en Roper kan veel van ze leren.

Ook Tekoa is een aanwinst, niet alleen voor Roper maar ook voor de lezers. Hij is een norse, sarcastische krijgsheer die de nodige humor in het verhaal brengt. Een element dat ik altijd waardeer.

Roper heeft zijn bondgenoten hard nodig want zijn vele vijanden zijn voor hem alleen onverslaanbaar.

De personages zijn niet allemaal even uitgebreid aan bod gekomen. En het valt misschien op dat het merendeel van de dominant aanwezige personages mannelijk zijn. De vrouwen blijven wat op de achtergrond alhoewel ze wel een belangrijke rol vervullen, helaas lezen we daar maar in beperkte mate over. Ik hoop dat dit in de volgende delen anders is.

Ik had me voorbereid op een fantasy boek vol met actie en intriges. Actie en intriges heb ik gekregen maar fantasy niet echt. Er zijn lichte elementen aanwezig maar deze slaan meer op het uiterlijk en de wapenuitrusting van de volkeren.

De beeldende schrijfstijl leest mooi maar gaat soms te lang door waardoor de aandacht ergens anders heen vliegt. Misschien waren de uitgebreide beschrijvingen nodig om goed kennis te maken met het wereldje van de Anakim en de Sutherners. Maar als het iets korter had gekund dan zat er meer vaart in het verhaal en leest het ook gemakkelijker weg.

Ik ben wel nieuwsgierig hoe dit verhaal zich verder zal ontwikkelen in de volgende delen, dus ik zal ze wel oppakken. Maar ze zullen geen prioriteit zijn.