Adriaan van Dis: "naar zachtheid, warm omhelzen"

Adriaan van Dis: “naar zachtheid en een warm omhelzen”.

“Naar zachtheid en een warm omhelzen” is een verhaal van twee stemmen, die elkaar afwisselen en aanvullen. De ene stem is die van Adriaan, een negenjarige jongen die opgroeit bij zijn grootvader en zijn tante Ommie. De stem die vertelt over zijn belevenissen alsof hij zichzelf observeert van een afstand. De andere stem is die van de schrijver, een oude man die terugblikt op zichzelf als 9 jarige. Van Dis verbindt het heden met het verleden en toont zo de invloed van de oorlog op de familie. De titel van het boek is een eerbetoon aan de dichter Adriaan Roland Holst, die een grote invloed had op de jonge Adriaan van Dis. Adriaan van Dis groeide op in Bergen, waar hij als kind kennismaakte met hem. De titel verwijst naar het gedicht “Schemering”.
Het is een roman over een moeilijke jeugd en een traumatische familiegeschiedenis. Een mooi openhartig, warm en vlot geschreven, min of meer autobiografisch, verhaal over de jonge negenjarige Adriaan die tijdelijke opgevangen wordt bij zijn grootvader, Huibert.

Van Dis schrijft met veel passie en inlevingsvermogen over zijn jeugd. Hij is niet bang om zijn kwetsbaarheid en zijn worstelingen te delen met de lezer en heeft een meeslepende schrijfstijl, die je meeneemt in zijn wereld. Dat is het resultaat van zijn kunstzinnige taal, die altijd aansluit bij zijn gevoel. De negenjarige Adriaan wordt geïnspireerd door de verhalen die hij hoort over de oorlog en tegelijkertijd heeft hij gezellige en intieme momenten met Ommie. Daarin voel je alles met hem mee.
Volgens A. Roland Holst:
“Diep woelt in hen 't onzegbare verlangen
naar zachtheid, warm omhelzen en de lange
strelingen van een vrouw die spraakloos mint...”