De prehistorie in een SF boek

Dit derde boek in de serie Het laatste testament gaat bijna helemaal over het ontwikkelen van de planeet Gliese, waar een massale ruimtevloot vanuit de aarde met meerdere duizenden mensen is achtergebleven. Door een foutje (bedankt) in de snelheid van de ruimtevloot, die met een snelheid van ongeveer 120 x de lichtsnelheid de reis maakte zijn ze niet in de tegenwoordige tijd, maar vele eeuwen in het verleden aangekomen. Dat geeft ze de gelegenheid om de toekomst opnieuw vorm te geven. Ze brengen de lokale bewoners in record tijd moderne spullen en leefomstandigheden en proberen zo een ideale wereld te creëren. Het is duidelijk een SF boek (meer nog dan de delen 1 & 2) maar ook met een mengeling van bijbel en Griekse mythologie elementen er in. Ook de liefde / erotiek krijgt een plaatsje in dit boek waarbij ook overspel een rol speelt, het lijkt dus op een ‘echte’ samenleving. Ook dit deel getuigt weer van het nodige research werk dat door de auteur Han Peeters moet zijn gedaan. De parallellen die worden getrokken met de bijbel en de mythologie kloppen allemaal, mede dankzij de leesclub kan ik dat zeggen omdat ik zelf wel wat bijbelkennis heb maar zeker onvoldoende kennis van de Griekse mythologie. Het is zeker geen belerend boek, wees daar niet bang voor. Opvallend aan alle 3 de delen is wel het relatieve abrupte einde van het boek. Het boek leest heel makkelijk weg, dus de ruim 800 pagina’s van de 3 delen (het laatste deel was met ~150 pagina’s het dunste deel. Voor de liefhebbers van series, begin er maar aan want na deze eerste 3 delen, komen er nog 9. Dit deel krijgt van mij 4 sterren. Daarmee komt het gemiddelde voor de 3 delen op 4 sterren.