Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig

Wat een debuut! Pas na het lezen heb ik gegoogeld op Antoinette Beumer en begrijp ik beter hoe dit verhaal tot stand kon komen. Het boek straalt levenservaring uit en dat verwacht je niet in eerste instantie van een debuut, omdat je (iig ik) er te makkelijk vanuit gaat dat een debuut door een jonge auteur is geschreven, wat in dit geval niet waar is. Antoinette is van 1962 en heeft dus idd veel levenservaring.
Het verhaal begint met het overlijden van de moeder Willemien van de hoofdpersoon, Eva. Willemien is op golfvakantie in Argentinië, waar ze met haar nieuwste vlam naar toe is gegaan. Eva is een succesvolle zakenvrouw die via lijstjes alles perfect organiseert, denkt ze. Dus ook het repatriëren en de uitvaart pakt ze voortvarend aan. Totdat ze op een zeker moment dan toch instort.
Langzaam maar zeker komt dan de vader Joost in het verhaal naar voren. Haar vader was in zijn actieve leven Purser bij de KLM. Toen Eva heel jong was, is haar vader volledig geflipt, meer mag ik niet verklappen, en is hij volkomen uit het leven van Eva (en Willemien) verdwenen. Nu na de dood van Willemien, gaat Eva op zoek naar Joost en probeert (opnieuw) contact met hem te krijgen, maar nu als een volwassen dochter.
Heel mooi boek dat wat mij betreft de debuutprijs kan winnen. Al moet ik één voorbehoud maken: ik moet het derde genomineerde boek Kleihuid van Herien Wensink nog lezen. Probeer dat iig nog voor de bekendmaking van de winnaar te doen. Dat is dan tevens mijn joker in de maand van het lezen uit eigen boekenkast ;-)