Duin blijft goed, hoe vaak je het ook leest

Duin is in 1965 geschreven. Ongelofelijk, Frank Herbert zag toen al waar de wereld heen zou gaan als de informatietechnologie zich zonder remming zou doorontwikkelen. In zijn wereld van Duin heeft de mensheid het verboden om computers te ontwikkelen die de menselijke denkkracht zouden kunnen benaderen. Mensen zelf ontwikkelen zich via genetische selectie programma's tot extreem krachtige biologische denkmachines. Ik heb Duin voor het eerst gelezen toen ik zestien was, en voor het laatst toen ik vierenvijftig was, en het blijft een briljant boek. De plot, de karakters, de dialogen, de wereldbeschrijving, en vooral zijn filosofie die zijn tijd ver vooruit was: het belang van de ecologie van een wereld, het in stand houden van de natuurlijke kracht van ecosystemen, en de waarschuwing tegen de gevaren van woekerende informatietechnologie.