Lezersrecensie
Indrukwekkend verhaal, alweer!
'Pontenilo' is het parallelverhaal bij 'Kind van de rivier' en alweer een voltreffer!
Bij het 1ste boek volgden we vooral het levensverhaal van Pérsomi, die samen met moeder en broers/zussen een bijwonersgezin vormt op het terrein van de familie Fourie. In het 2de boek herhaalt in grote trekken het verhaal zich, maar dan vanuit het standpunt van Klara Fourie. Ik vond dit heel origineel, omdat ook op die manier enkele vraagtekens uit het 1ste boek weggewerkt werden. Als je de 2 verhalen zou samenleggen, kom je tot een prachtig levensrelaas van beide gezinnen ten tijde van WOII. Interessant is ook dat je nu veel meer inzicht krijgt in de familiebanden. Ik zou ook aanraden om de boeken toch wel vrij kort na elkaar te lezen.
Bij de 1ste hoofdstukken moet je wat doorbijten, vooral ook omdat plots Italië en de oorlogsomstandigheden daar een belangrijke plaats krijgen. We ontmoeten ook een hele reeks nieuwe personages. Uiteindelijk keren we toch terug naar Zuid-Afrika en het gezin Fourie. Stilaan worden de 2 verhaallijnen mooi in elkaar verweven.
De laatste hoofdstukken zijn heel ontroerend, zeker het aandeel van Christine. De liefde speelt een grote rol, maar op zo'n subtiele en emotionele beschreven. De auteur leert ons ook veel bij over het oorlogsgebeuren in Italië en Zuid-Afrika
Ik kan de boeken van Irma Joubert alleen maar aanbevelen. Het laatste deel in deze trilogie is 'Kronkelpad'.
Bij het 1ste boek volgden we vooral het levensverhaal van Pérsomi, die samen met moeder en broers/zussen een bijwonersgezin vormt op het terrein van de familie Fourie. In het 2de boek herhaalt in grote trekken het verhaal zich, maar dan vanuit het standpunt van Klara Fourie. Ik vond dit heel origineel, omdat ook op die manier enkele vraagtekens uit het 1ste boek weggewerkt werden. Als je de 2 verhalen zou samenleggen, kom je tot een prachtig levensrelaas van beide gezinnen ten tijde van WOII. Interessant is ook dat je nu veel meer inzicht krijgt in de familiebanden. Ik zou ook aanraden om de boeken toch wel vrij kort na elkaar te lezen.
Bij de 1ste hoofdstukken moet je wat doorbijten, vooral ook omdat plots Italië en de oorlogsomstandigheden daar een belangrijke plaats krijgen. We ontmoeten ook een hele reeks nieuwe personages. Uiteindelijk keren we toch terug naar Zuid-Afrika en het gezin Fourie. Stilaan worden de 2 verhaallijnen mooi in elkaar verweven.
De laatste hoofdstukken zijn heel ontroerend, zeker het aandeel van Christine. De liefde speelt een grote rol, maar op zo'n subtiele en emotionele beschreven. De auteur leert ons ook veel bij over het oorlogsgebeuren in Italië en Zuid-Afrika
Ik kan de boeken van Irma Joubert alleen maar aanbevelen. Het laatste deel in deze trilogie is 'Kronkelpad'.
2
Reageer op deze recensie