Het leven,liefde en vriendschap ten tijde van de apartheid in Zuid-Amerika.

Mississippi 1963,Starla groeit op bij haar Omi, waar ze niet gelukkig is.
Haar vader werkt ver weg en ze ziet hem weinig, haar moeder heeft ze sinds ze drie is niet meer gezien, het enige wat ze van haar moeder weet is dat zei in Nashville woont.
Op een dag heeft Starla heel veel zin in het onafhankelijksfeest, maar vlak voordat dat feest plaats vindt mag Starla er niet heen omdat zei straf heeft gekregen.
Starla gaat stiekem wel heen, maar dan gebeurt er een incident en besluit Starla in een opwelling weg te lopen, en op zoek te gaan naar haar moeder in Nashville.
Onderweg komt ze Eula en baby James tegen.
Eula neemt Starla mee naar Eula haar huis.

Op een gegeven moment gaan Starla, Eula, en baby James op reis naar Nashville op zoek naar Starla haar moeder.
Het wordt een reis vol avonturen.

Door haar kennismaking met Eula merkt Starla dat er voor donkere mensen andere regels gelden dan voor haar als blank meisje.
Tussen Starla en Eula ontstaat een hechte band, ze worden vrienden voor het leven.

Het boek heeft veel aandacht voor het onderscheid tussen blank en zwart, de segregatie/apartheid die op dat moment nog heel aanwezig is in Zuid-Amerika, en ook het geloof speelt in het verhaal een belangrijke rol.

Het verhaal wordt verteld door de 9 jarige Starla.
Starla is een eigenwijs en mondig meisje met een eigen willetje.

Ik vindt zolang ik jou heb een heerlijke roman, met een stuk geschiedenis, liefde en vriendschap, en door de manier van schrijven kon ik een beeld krijgen van de omgeving waar het verhaal zich afspeelt, en zag ik mijzelf er ook lopen.
Het was er even inkomen en ook even wennen dat het verhaal door een kind verteld wordt.
Alleen hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe meer ik van Starla en Eula ging houden.