Lezersrecensie
Hulde!
Wauw. Wat een boek. Onvoorstelbaar dat dit een debuut is. Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen, omdat er zoveel elementen aan dit boek zo subliem zijn.
Laat ik maar bij de taal beginnen: deze is subliem gedoseerd. Hier en daar prachtig poëtisch, maar zeer spaarzaam. bovendien past de taal die gebezigd wordt ook nog eens precies bij de verteller. De taal ís het verhaal. Het tweede onweerstaanbare is het vertelritme: op de cadans van de gedachtestroom van de verteller springen de fragmenten naadloos heen en weer, nooit struikel je over deze tijdswisselingen, omdat het allemaal zo natuurlijk uit het personage voortkomt. Je vliegt door dit boek, ware het niet dat er ook heel mooie momenten van verstilling inzitten, deze momenten planten dan weer de zaadjes die later tot bloei komen als alles op zijn plek valt.
Ik schiet tekort in het beschrijven van dit boek, dat geef ik direct toe. Het laatste wat ik niet ongezegd wil laten is dat ik zelden zulke doorleefde, meerkantige en ambigue personages heb gelezen. De schrijver voelt daarin heel volwassen en wijs, ze weet dat een mens zijn motieven altijd complex en tegenstrijdig zijn, en dat de mens zichzelf soms een plaatje voorhoudt, ook als die zelf niet aan dat plaatje kan voldoen. Hulde!
Laat ik maar bij de taal beginnen: deze is subliem gedoseerd. Hier en daar prachtig poëtisch, maar zeer spaarzaam. bovendien past de taal die gebezigd wordt ook nog eens precies bij de verteller. De taal ís het verhaal. Het tweede onweerstaanbare is het vertelritme: op de cadans van de gedachtestroom van de verteller springen de fragmenten naadloos heen en weer, nooit struikel je over deze tijdswisselingen, omdat het allemaal zo natuurlijk uit het personage voortkomt. Je vliegt door dit boek, ware het niet dat er ook heel mooie momenten van verstilling inzitten, deze momenten planten dan weer de zaadjes die later tot bloei komen als alles op zijn plek valt.
Ik schiet tekort in het beschrijven van dit boek, dat geef ik direct toe. Het laatste wat ik niet ongezegd wil laten is dat ik zelden zulke doorleefde, meerkantige en ambigue personages heb gelezen. De schrijver voelt daarin heel volwassen en wijs, ze weet dat een mens zijn motieven altijd complex en tegenstrijdig zijn, en dat de mens zichzelf soms een plaatje voorhoudt, ook als die zelf niet aan dat plaatje kan voldoen. Hulde!
1
Reageer op deze recensie
