Helaas nogal eenzijdig

De bedoeling van dit boek is heel goed en er zal vast voor bijna iedereen wel iets in staan dat aan het denken zet en zo een stukje gedragsverandering teweeg brengt. Dat is winst. Maar helaas is het boek geschreven alsof de schrijver oogkleppen op heeft: de focus is 200% gericht op het niet-gebruiken-van-plastic, voorbijgaand aan het feit dat een alternatief zelf ook weer schadelijke gevolgen kan hebben.

Voorbeeld: er wordt gesteld dat je groente en fruit niet in een plastic zak moet meenemen, maar dat je dan beter wasbare groentezakken van textiel kunt gebruiken (die inmiddels in enkele supermarkten inderdaad te vinden zijn, uiteraard wel tegen betaling!). Daarbij wordt voorbijgegaan aan 1) het feit dat heel veel groente of fruit helemaal niet in een zak hoeft (je kunt je prijssticker ook gewoon op de paprika, of de prei plakken) en 2) dat die zakken dan natuurlijk door veel mensen weer geregeld in de was gegooid worden en dat al dat wasmiddel OOK belastend is voor het milieu. Die aspecten komen dan niet aan bod, terwijl ze ook als opmerking erbij genoemd zouden kunnen worden.

Of een vergelijking die behoorlijk mank gaat: “een stuk zeep kopen in plaats van pompjes” klinkt heel mooi, maar: de verpakking van een stuk zeep is vaak een mengeling van plastic en papier, waardoor het niet te recycleren is, maar bij het restafval moet. Daarbij zitten stukken zeep heel vaak met 2 of meer stukken in een verpakking van... inderdaad: plastic. Het reststuk zeep vinden veel mensen irritant en gooien ze weg (in het restafval). Als je dit afzet tegen een zeeppompje kopen en eindeloos navullen uit een zak of fles van een liter, die eenmaal (helemaal leeg en omgespoeld!) bij het plastic in de PMD-container gaat en gerecycled wordt, lijkt het een nogal arbitraire keuze.