Recensie Het leven en de opvattingen van de heer Tristram Shandy

Wat een groot boek, zowel inhoud als omvang.

Wat zal ik ervan zeggen? Bij het begin beginnen dan maar? Oké, de geboorte is een goed begin van een boek, maar of het ook een goed begin is voor Tristam is weer een ander verhaal. Tristam wil ons eerst nog vertellen waarom hij zo heet, hoe hij en wanneer hij is ontstaan en via allemaal zij weggetjes leidt hij de lezer door de rest van zijn boek.
Eer zijn geboorte plaatsvindt zijn we toch al heel veel hoofdstukken verder. Ja, die hoofdstukken, daar wordt ook niet zo nauw naar gekeken. Soms heel lang, een andere keer slechts een paar regeltjes en soms ontbreekt het hoofdstuk helemaal. - het voorwoord pas in deel 3.
Enkele stukken waren wel taai, maar elk moment kon er weer een geintje of gekheid tussen staan. Verwijzingen naar (on?) bestaande personen, situaties of bezienswaardigheden.
Geweldig vond ik de verhaallijn van de sympathieke oom Toby - de gesprekken tussen de ouders van Tristam - en ook de figuren zoals Kolonel Trim, parochieherder Yorick en nog vele anderen.

Vaak lijkt het op een gesprek rechtstreeks met de lezer.
Een bladzij leeg gelaten om de mooiste vrouw te tekenen om te vatten hoe begeerlijk de weduwe Wadman is.
Veel streepjes en ******* (vul zelf maar in, denk ik)
Maar in mijn enthousiasme ben ik bang teveel te vertellen.
Voor mij is Tristam Shandy een meester in de afdwaalkunde, van hier naar daar en onderweg nog vele dingen tegenkomend - redeneren waarom, en dan toch vaak wel weer terug naar het begin/uitgangspunt.

Wat een bijzonder boek, gelezen met een grote glimlach
en ik neurie nog even de Lillibullero.