Vast patroon

In verschillende delen van Zweden worden in totaal 5 meisjes vermist.
Op een dag wordt 1 van de meisjes aangereden in Fjallbäcka. Ze overleeft haar verwondingen, van aanrijding of ontvoering, niet. Het team van Patrik Hedström staat voor een raadsel.
Ondertussen is zijn vrouw Erica Falck bezig met research voor een boek over een moord die jaren geleden in Fjälbacka is gebeurd.

Cover
De covers van de boeken van Camilla Läckberg zijn altijd herkenbaar: blauwe voorkant met een foto van, meestal, een vrouw, in het wit gekleed.
De cover is dit keer ook zeer herkenbaar, alleen is de hoofdkleur nu niet blauw, maar oranje-geel.
Een verband met het verhaal is mij niet duidelijk.

De verhalen van Läckberg verlopen altijd volgens een vast patroon.
Er is een moord, het team van Patrik Hedström onderzoekt de zaak. Zijn vouw Erica doet research voor een boek. Het team loopt vast in zijn onderzoek, ondertussen is Erica ook met haar eigen onderzoek begonnen en zij ontdekt het ontbrekende puzzelstukje, gaat er op af en belandt daardoor in de problemen.
Ook is er vaak in de verhalen sprake van flashbacks naar gebeurtenissen in het verleden die de basis vormen voor wat er nu allemaal gebeurt.

Dit patroon zie je ook in de Leeuwentemmer.
En al verlopen de verhalen volgens dat, redelijk, vaste patroon, ze zijn verre van voorspelbaar. Ze bouwt het verhaal goed op, geeft stukje bij beetje prijs van het verhaal. Als lezer krijg je alle ruimte en tijd om mee te denken.
Sommige dingen kunnen, als ervaren Läckberg-lezer wat voor de hand liggen. Omdat je gewend kan raken aan haar manier van denken. Maar de ontknoping bleef voor mij toch lang een verrassing.
Grote vraag in dit verhaal is, volgens mij, zit het kwaad al in je bij je geboorte, of ontwikkeld zich dat later pas...
Een antwoord daarop krijg je niet echt.

Het is voor de boeken van Läckberg wel raadzaam om ze op volgorde te lezen, anders mis je hier en daar toch essentieële informatie.
Ik heb bijna alle boeken gelezen, alleen de vorige, Engeleneiland, nog niet.

De boeken van Camilla Läckberg zijn een feest om te lezen ( ondanks de gruwelijkheden ). Vooral omdat ze lekker schrijft en haar verhalen goed in elkaar zitten.