Emancipatie in sneltreinvaart

Bettine Vriesekoop is bij velen bekend als succesvol
tafeltennisster. Tijdens haar sportcarrière is ze veelvuldig in
China geweest en daarna heeft ze enkele jaren als correspondent
voor NRC in Peking gewoond. Een duidelijk dubbeltalent dus. Ze is
daarom in 2012 gevraagd als gastdocent op te treden voor de
universiteit van Tilburg om de Leonardoleerstoel te bekleden. Ze
heeft gekozen voor het thema van de emancipatie van de vrouwen in
China. Samen met studenten deed ze onderzoek en dat prikkelde
meteen haar nieuwsgierigheid. Ze is geen wetenschapper, maar
onderzoeksjournalistiek trekt haar. Ze reist meerdere keren naar
China. Ze neemt daar een assistente in de arm en zoekt contact met
vrouwen in de leeftijd van ongeveer 20-35 jaar. Ze is de boeken van
de Amerikaanse schrijfster Pearl S.Buck gaan lezen om inzicht te
krijgen in de familieverhoudingen in het vroegere China. Tevens put
ze uit haar ervaring als correspondente om boeiende en interessante
vrouwen te vinden. Ze beschrijft in het begin over een stukje
geschiedenis van vrouwen in China. Dit deel van het boek vind ik
wat chaotisch. De beschrijving van de diverse vrouwen die op hun
manier emanciperen is duidelijker beschreven. Het is mijns inziens
zeker vergelijkbaar met de emancipatie in ons land, maar het grote
verschil is het tempo. Waar we in Nederland er vele decennia
overdeden, is de emancipatie in China in sneltreinvaart gegaan en
juist dat gegeven maakt het boek interessant. Ook een belangrijk
verschil is de het verschil van de eenkindpolitiek en alle gevolgen
daarvan. Het mannenoverschot is daardoor groot, want Chinese ouders
gaven de voorkeur aan jongens. Dit mannenoverschot prikkelt de
Chinese vrouw misschien nog meer om te emanciperen.Het boek is in
een prettige stijl geschreven en haar eigen belevenissen en
indrukken tussen alle interviews door is daar mede de oorzaak van.
Ik las het boek met veel genoegen, hoewel ik de vele Chineze namen
soms wat lastig vond.