Een thriller waarin de speurder verrassend geen politie-inspecteur is.

De liefde voor Scandinavische trillers is bij mij begonnen na de
eerste zeiltocht naar Zweden. Jens Lapidus was tot heden voor mij
nog onbekend, maar na het lezen van Viproom ga ik ook op zoek naar
zijn eerdere boeken. Viproom is een echte thriller met ingrediënten
als spanning, bedrog, geld, macht, vreemde seks, tegenstellingen in
arm, rijk, etnische achtergrond en natuurlijk geweld. In
tegenstelling tot veel andere thrillers, is de speurder geen
eigenzinnige politie-inspecteur. Een ex-gevangene en een ambitieuze
juriste (Emelie) van een advocatenkantoor zijn belast met het
opsporen van de gekidnapte volwassen zoon van een zeer bemiddeld
echtpaar. Het boek begint met fragmenten van veel personen, zodat
ik het lastig vond in het verhaal te komen. Toch ging ik
langzamerhand steeds nieuwsgieriger worden hoe de twee
hoofdpersonen met zo’n verschillende achtergrond de klus zouden
klaren. Dat het een lastige keus voor Teddy is, alias Najdan, na
acht jaar gevangenisstraf is duidelijk. Hij heeft geen huis, geen
werk en woont tijdelijk bij zijn zus. Vlak voor hij de gevangenis
in draaide was betrokken geweest bij sigarettensmokkel. Zijn
vroegere handlanger eist tweehonderdduizend kronen en wel binnen
zeven dagen te betalen. Het geld dat hem wordt geboden trekt hem
over de streep en hij stort zich in het avontuur. De vele personen
die in het begin van het boek worden beschreven, worden steeds
duidelijker in het verhaal. En dat je heel goed boeven met boeven
kunt vangen, bewijst de slimme Teddy. Emelie blijft het lastig
vinden met Teddy samen te werken, maar krijgt toch steeds meer
bewondering voor zijn kennis. Het verhaal wordt steeds
gecompliceerder en dan verwacht je niet meteen dat toch alles
samenkomt in het verrassende plot. En dat is niet de enige
verrassing.