Kort, Stil en Krachtig: De Pianoman

De Pianoman is een psychologische roman, geschreven door J. Bernlef in 2008 en gepubliceerd als Boekenweekgeschenk. Thomas Boender groeit op in een huis waar stilte de baas is en zijn ouders alleen het hoognodige tegen elkaar zeggen. Hierdoor leert hij pas later in zijn leven om te praten en blijft hij gedurende de rest van het boek ook erg zwijgzaam. Zijn juf Jenny is bereid hem extra lessen te geven om hem meer spraakzaam te maken, maar leert hem daarnaast ook nog iets anders: piano spelen. Als hij eenmaal achttien is, verlaat hij het ouderlijk huis met 500 euro op zak, richting Amsterdam. Daar ontmoet hij Chris, waarmee hij later naar Engeland gaat en snel in de steek wordt gelaten, geld en paspoort allebei kwijt aan Chris. Alleen achtergelaten in een land dat hij niet kent, waarvan hij de taal niet spreekt, dwaalt Thomas rond in Engeland totdat hij wordt opgepakt door een politieagent en gestuurd naar een psychiatrisch ziekenhuis vanwege zijn zwijgzaamheid. Daar spreekt hij nog steeds geen woord, maar speelt hij wel de piano, waardoor hij ‘de pianoman’ genoemd wordt. Ik vond De Pianoman één van de betere boeken dat ik tot nu toe heb gelezen in Nederlandse literatuur (ik vind Nederlandse literatuur meestal ook niet zo boeiend). Dit waarschijnlijk omdat het een vrij korte boek was met best simpele Nederlands, waardoor het makkelijker was om er doorheen te komen. De plot zelf vond ik best boeiend, al dan niet in het begin maar wel later in het boek, zodra Thomas vertrekt naar Amsterdam. Juist omdat ik het verhaal wel interessant vond, was ik ook wel verrast toen ik erachter kwam dat dit niet zomaar een verhaal was, maar dat het gebaseerd was op een waargebeurd verhaal (en als je daar toevallig interesse in hebt, zoek dan maar de naam ‘Andreas Grassl’ op). Ik zou deze boek waarschijnlijk niet zo snel aanraden, maar als je op zoek bent naar een kort Nederlands boek, dan is de Pianoman een prima keuze daarvoor.