het gewicht van het verleden

Mooi, maar somber las ik. Somber? dit is erger dan het meisje met de zwavelstokjes! Na een zwaar leven, zonder enige steun van ouders, want die hadden hun eigen trauma's geeft Freya zich over aan de dood. Zij zinkt samen met de andere hoofdpersoon in het boek, het cruiseschip Achille Lauro. Dit nadat ze de avond ervoor heeft genoten van de flonkering van de zeevonk in het water.
Het verhaal van Freya (godin van schoonheid en liefde) en de Willem Ruijs / Achille Lauro speelt zich af in dezelfde tijd en zij 'ontmoeten' elkaar regelmatig. De jeugd in een jappenkamp en een getraumatiseerde moeder geven Freya niet veel levensvreugd mee. Alle kansen - op een carrière als organist, op een geborgen huwelijk, op warm moederschap en op welke intimiteit ook - ontglippen haar of laat ze zich ontglippen. Het verhaal is zeker de moeite waard, mooie vorm gevonden met een schip als personage. Maar ook met de nodige bouquetreeks sfeer en toch echt teveel ellende.
Ik las later dat Josha depressieve klachten had. Oh.. dat verklaart veel.