Prachtige schrijfstijl

Tine Bergen zorgt er steeds voor dat ik onder de indruk ben van haar schrijfstijl, woordgebruik en taalvaardigheid en dit boek is geen uitzondering. Haar opleiding als germaniste en vroegtijdige interesse in het schrijven zijn hier waarschijnlijk niet vreemd aan. Dit is haar derde psychologische thriller voor volwassenen, ze schreef eerder ook young adults alsook enkele non-fictie boeken.
Het onderwerp is toch wel speciaal, een achtjarige die zijn leraar en overbuurman doodrijdt. Je weet dat Bergen een meester is om een verrassende ontknoping te verzinnen, je begint je al onmiddellijk vragen te stellen hoe ze zich hier gaat uitdraaien en de lezer verrassen.
Haar personages worden psychologisch gezien weer erg goed geduid. Ze heeft haar boek hierrond geconstrueerd, maakt gebruik van vele flashbacks en wisselt vaak van perspectief. Dit was hier niet gemakkelijk om te volgen. Haar vader en zus spelen dan ook nog een rol in een verhaallijn die buiten de hoofdverhaallijn staat en dat schept verwarring, je moet absoluut goed bij de les blijven.
De plot in dit derde boek is veel minder consistent dan in haar twee vorige boeken, er zijn nogal wat herhalingen en het verhaal blijft hangen en lijkt doelloos op momenten. De subtiele en gestage spanningsopbouw die kenmerkend zijn voor haar twee eerdere boeken, mis ik hier. En dan komen we aan het einde van het boek, verrassend ja, ik zag hem niet aankomen, en toch bekroop me een gevoel van ontgoocheling. De toedracht van het ongeluk en hoe dit kon gebeuren, zag ik niet voor me.
Dit derde boek heeft me inhoudelijk minder kunnen bekoren, de schrijfstijl echter des te meer, doorlezen was de enige optie en ik blijf haar zeker volgen.