Het verhaal van de ander

Het boek girl, woman, other beschrijft 12 portretten van vrouwen van kleur in Groot-Brittannië. De vrouwen zijn van een gevarieerde leeftijd en hebben een diverse achtergrond. De levens van de 12 vrouwen zijn via familieband, vriendschap en werk met elkaar verbonden. Dit boek laat de diversiteit zien van de levens van vrouwen van kleur en geeft aan dat er niet één versie is. Het laat zien dat je ook niet kunt spreken van representanten:

'his bredren and sistren could damned well speak up for themselves
why should he carry the burden of representation when it will only hold him back?
whithe people are only required to represent themselves, not an entire race'

De verhalen van de personages spreken voor zichzelf. Ondanks dat de vrouwen te maken krijgen met stereotypering, zijn er ook ervaringen waarbij dit niet aan de orde is. In elk verhaal komen de strubbelingen van de hoofdpersonages naar voren, vaak bepaald door het lot. Soms moeilijkheden die horen bij het hebben van een niet-witte huidskleur, zoals 'extra' je best moeten doen. Maar ook moeilijkheden die in het leven van elke vrouw naar voren kunnen komen en zich binnen de familiesamenstelling afspelen. Tegelijkertijd laat het boek de veerkracht van de vrouwen zien en is het lot de personages soms goed gezind, ze krijgen ook kansen. Er zijn in elk verhaal momenten van geluk, verbinding of berusting. Vaak heelt de tijd de wonden. Het boek laat mooi het verschil tussen de generaties zien, waarbij elke generatie zo zijn eigen problematiek kent. En er is soms jaloezie en onbegrip tussen de generatiegenoten binnen een familie. Gebeurtenissen worden verteld vanuit verschillende perspectieven, waardoor je als lezer beide posities kunt begrijpen.

Een ander thema in het boek zijn de verschillende uitingen van het feminisme. Waarbij het feminisme niet alleen maar positief geduid wordt. In een verhaal neemt het sekte achtige vormen aan en er is kritiek op het hedendaagse feminisme:

'now they're in lovefest with it [feminsism], have you seen all these glamorous photoshoots of stunning young feministas with their funky clothes and big attitude - until it's no longer on trend
feminims needs tectonic plates to shift, not a trendy make-over'

Tegelijkertijd lijkt de auteur in het boek indirect haar eigen rol ter discussie te stellen. Ze schrijft over de hoofdpersoon, die een succesvol theaterstuk heeft uitgebracht:

'I might (...) be in even more demand sitting on panels to discuss diversity in theatre
I've become the High Priestess of Career Longevity in the Chapel of Social Change preaching from the Pulpit of Political Invisibility to the Congregation of the Marginalized and Already Converted'

Aan de ene kant blijkt uit deze positie 'dat je het gemaakt hebt' en je de kans hebt je verhaal te vertellen al is dit wel vaak voor 'eigen' publiek. Tegelijkertijd kan het ook onprettig zijn om altijd deze positie in te moeten nemen en door anderen zo gezien te worden. Mijn veronderstelling is dat de auteur vooral het verhaal van 'anderen' wilde vertellen en hen zelf een stem wilde geven.