Caleidoscopische roman

'[W]ant dat is wat liefde is, die kwestie van hoopvol op weg zijn tegen alle meestal ernstig zorgelijke verwachtingen in.'

Deze recensie zou ik vanuit allerlei verschillende perspectieven aan kunnen vliegen, vanuit hoop, de tijd, transformatie, vriendschap, natuur, kunst, fictie, immigratie of sociale media. En tegelijkertijd zou ik deze caleidoscopische roman geen recht doen als ik één van deze thema's uit zou kiezen. In deze roman zijn de thema's met elkaar verweven. En via associatieve beelden, vertellingen en gebeurtenissen krijgen we geleidelijk aan een beeld van de wereld waarin wij (de lezer) en de hoofpersonages leven. Een wereld met zijn minder fraaie kanten: vermenging van waarheid en leugen in de media en politiek, populisme, scheldkanonnades op sociale media, de inhumane manier waarop wij vreemdelingen behandelen en klimaatverandering. Tegelijkertijd zijn daar de beeldende beschrijvingen van kunst en de natuur, die de lezer letterlijk adem en ruimte geven. Bijvoorbeeld de beschrijving van het kunstwerk van Tacita Daen 'a bag of air', die vanuit een luchtballon een zak met lucht vangt. Of de mythe waarin het meisje zoveel land aan de koning vraagt, als haar cape kan bedekken: 'De koning lachte. Oké, zei hij. Ze deed de cape af en legde hem op de grond. De cape begon zich te verspreiden. Hij groeide en groeide.'

De schrijfster wil naast de soms hopeloze realiteit een wereld aanreiken waarin inspiratie en verbeelding hun plek hebben. Paddy één van de hoofdpersonages zegt op een gegeven moment (p. 221) 'We zijn hier alleen bij de gratie, en door het werk, van anderen. Ik in elk geval. Op die anderen die ons hebben geholpen, dat is mijn gebedje als ik naar bed ga, en moge ik zelf zo'n andere zijn voor velen.' Dat is Ali Smith zeker.