Verkeerde keuzes en gebroken dromen

Vivienne en Edmund krijgen in het begin van de Tweede Wereldoorlog tegen hun zin een evacué uit Londen. Vivienne heeft zelf geen kinderen en raakt gehecht aan het Joodse meisje Pearl. Maar door de dreigende oorlog komen ook de herinneringen aan de Grote Oorlog weer boven. Net als toen zet Vivienne zich weer in om de mannen aan het front te helpen. Destijds was ze samen met haar zus Olive ambulancechauffeur in Frankrijk. Nu vormt ze met haar buurvrouwen de Women’s Voluntary Services. Pas na de oorlog lijkt Vivienne haar plek in het leven gevonden te hebben.

Over Wapenzusjes, het vorige boek van Lizzie Page, was ik erg enthousiast. In dat verhaal leek het alsof je zelf tussen de bommen stond. Maar dit boek kon ik moeilijk inkomen. Het verhaal switcht zo ongeveer elk hoofdstuk van tijd en daardoor raakte ik de draad kwijt. Het pingpongt tussen de Grote Oorlog en de Tweede Wereldoorlog. Verder blijft het allemaal erg beschrijvend en te beschouwend, met weinig dialogen. Op een gegeven moment is het restaurant waar ze gegeten hebben en het hotel waar ze zouden overnachten compleet verwoest en dan volgt de nuchtere constatering: ‘Het geluk was dus toch aan onze kant.’ Geen gevoelens, geen schrik of angst. Het verhaal is triest en wordt alsmaar triester. Vivienne maakt keuzes om anderen tevreden te stellen of om aardig gevonden te worden en daarmee ontzegt ze zichzelf geluk, alsof zij dat niet verdient. Ondanks alle signalen en waarschuwingen trouwt ze met Edmund en dat is zo’n verkeerde keuze. Hij komt uit een goede familie, maar hij heeft een groot geheim en hoewel Vivienne aanvoelt dat er iets mis is, komt ze daar te laat achter. Haar zus Olive daarentegen kiest er juist voor om zich af te zetten tegen verwachtingen van anderen, maar ook dat brengt haar geen geluk. Zij legt alles wat ze meemaken vast in beelden op papier. Bijzonder vond ik het om te lezen dat Olive echt geleefd heeft en dat haar schilderijen te bezichtigen zijn, dat bracht het verhaal weer heel dichtbij. Personages uit Wapenzusjes komen in dit boek terug, zoals Uilleam en Mairi Chisholm, maar het boek kan zeker los gelezen worden. Het boek is nergens christelijk te noemen. Als het geloof er al in voorkomt, is dat op een negatieve manier, bijvoorbeeld Edmund is van de kerk, maar hij doet dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Lizzie Page wil met haar boeken vrouwen een rol geven in de geschiedenis en dat is gelukt. Vivienne en Olive en de andere vrouwen hebben ieder op hun eigen manier een belangrijke bijdrage geleverd. Over verkeerde keuzes, gemiste kansen en gebroken dromen.