Drie identiteiten

Na de oorlog heeft Levi Horowitz zijn levensverhaal verteld en de familie is bijeen geroepen om de pas opgedoken archiefbeelden te zien. Er komen verrassende dingen aan het licht die ze nooit geweten hebben. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog wordt Levi naar het veilige Engeland gestuurd. Een tijdje lijkt hij zijn gewone leven als bankier weer op te kunnen pakken, totdat hij in een interneringskamp op het eiland Man terechtkomt. Daar ontmoet hij Pierre voor wie hij gevoelens heeft. Helaas moet hij hem verlaten omdat hem gevraagd is als spion terug te keren naar Duitsland. Zijn nieuwe leven als Hauptmann Werner Schneider gaat hem goed af. Hij werkt als vertaler op het Ministerie van Propaganda. Door zijn excellente pianospel weet hij de aandacht van Hitler te trekken en zo kan hij van dichtbij spioneren. Zijn dubbelrol is niet makkelijk wanneer hij dingen moet doen waar hij niet achter kan staan. Als Werner leert hij Erik kennen waar hij een geheime relatie mee krijgt. Samen vluchten ze naar Italië, waar hij weer een andere identiteit aanneemt, om mee te vechten met de Partizanen. Na de oorlog keert hij terug naar Londen en vertelt hij wat hij heeft meegemaakt.

Het leek wel waargebeurd dit verhaal, maar in het begin van het boek staat dat alles uit de verbeelding van de auteur voortkomt. De gebeurtenissen zo gedetailleerd beschreven en de personen zo levensecht alsof de familie werkelijk bestaan heeft. Levi moet wel verward geraakt zijn door al zijn persoonsverwisselingen. Eerst een gevoelige jongen, dan een moordenaar. Eerst een Jood, dan een nazi, dan een christen. Wie was hij echt? Levi durfde risico’s te nemen als spion. Zijn geaardheid was ook een risico waar hij niet voor terugdeinsde. Hoewel hij daar tegen zijn familie niet open over was en hij zelfs een kind kreeg met zijn schoonzus.