77 vadems

Het idyllische kustdorpje Ansel-by-the-sea is het decor van twee verhaallijnen. Het eerste verhaal speelt zich af in 1944. Roy, de tweelingbroer van Robert, wordt opgeroepen voor de oorlog. Hij laat zijn vrouw Jenny en hun babyzoontje William achter. Uit wanhoop schrijft Robert een gedicht, dat uiteindelijk grote gevolgen heeft. De tweede verhaallijn speelt zich af in 2001. Annie keert terug naar het dorp omdat haar oudoom Bob in het ziekenhuis ligt. Langzaam ontvouwt zich wat er heeft afgespeeld in het leven van Bob en zijn geliefden.

Beide verhaallijnen zijn even sterk en dat is best bijzonder omdat er meestal één hoofdverhaal is met een terugblik. Ze zijn allebei geschreven in de tegenwoordige tijd en ook dat is een aparte keuze, omdat één verhaal zich in het verleden afspeelt, maar juist daardoor doet de één niet onder voor de ander. Uiteindelijk komen de verhalen samen en vormen ze een afgerond geheel. Er zijn geen losse eindjes, terwijl dat wat onwaarschijnlijk is of zoals de schrijfster het noemt: een wonder. Ook de bovenmenselijke kracht die de hoofdpersoon op het eind tot grote daden aanzet is enigszins onrealistisch. Maar dat is niet zo belangrijk bij het lezen van de rest van dit prachtige verhaal. Over Annie die op zoek is naar haar bestemming, over William die wordt geteisterd door schuldgevoel, Eva die haar rijke leven opgeeft voor de liefde, de mysterieuze Jeremiah die voor zonsopgang ergens heenvaart, de blinde Ed die meer ziet dan je denkt en natuurlijk over de wijze Bob om wie het hele boek eigenlijk draait en die zijn levensdoel vervuld ziet worden. De lezer wordt al snel meegezogen door de levens van de hoofdpersonen. De karakters zijn gevormd door hun verleden, waardoor ze levensecht en geloofwaardig zijn. Het geloof wordt op een natuurlijke manier door het verhaal geweven. De schrijfster rijgt woorden aaneen tot poëtische zinnen, waarbij de dialogen ondergeschikt zijn aan het verhaal. Soms zijn de zinnen erg lang, zoals de openingszin die bestaat uit zes regels. Maar ik heb genoten van de bedachtzame zinnen: “Onuitgesproken woorden waarvan zij de sleutel in handen heeft.” Met haar unieke taalgevoel brengt Amanda het dorpje in Maine tot leven, met de bewoners die als het erop aankomt voor elkaar klaar staan en de zee die gevaarlijk maar ook magisch kan zijn. “Elke golf in die onmetelijke blauwe zee vertelt een verhaal.” Golven van hoop is een origineel verhaal, grondig uitgewerkt, overtuigend gebracht en met liefde geschreven. Het verhaal resoneert nog lang na.