Goed geschreven boek over ijzige voettocht in hongerwinter

In “De Hongerwinter ontlopen” gaat het om een gezin in Rotterdam. Het jaar is 1944 en voedsel wordt allengs schaarser. Via vnl. kerkelijke contacten worden voor twee van de kinderen, Ada en de jongere, 13 jarige Arie gastgezinnen in Friesland gevonden en daar moeten ze naar toe, lopend wel te verstaan. Ze gaan deze voettocht samen met de ongeveer even oude buurtgenoten Mien en Henk maken. Tegen de tijd dat ze aan de reis beginnen is de winter vroeg ingevallen en is het erg koud. In het boek wordt eerst het leven in het Rotterdam van de tweede helft van 1944 geschilderd, daarna volgt de beschrijving van de voettocht met de incidentele liften die de kinderen krijgen en de plekken die ze weten te vinden om te overnachten.

Het is een waar gebeurd verhaal dat is opgetekend uit de mond van de nu 87 jarige Arie, de hoofdpersoon in het boek. Dat wat het boek uitermate lezenswaard maakt is de manier waarop dingen beschreven worden. Arie is een innemend man, hij maakt er geen heldenverhaal van en heeft een geheugen waarin niet alleen de feiten van toen goed bewaard zijn gebleven maar ook de emoties en onzekerheden die erbij hoorden. Inclusief de positieve ervaringen want onderweg komen ze, gelukkig, vooral veel aardige mensen tegen. Annemarie Bootsman heeft dat verhaal tijdens vele interviews weten te verwoorden in heel vlot geschreven, heldere taal. Daarmee heeft ze een boek gemaakt dat je met plezier leest en als je het uit hebt en weglegt dan denk je: “Wat een goed idee was het om de ervaringen van deze Arie op te tekenen en voor het nageslacht te behouden”.