Beklemmend boek

Stad O. is van begin tot eind een beklemmend boek. Hoofdpersoon Bethe is met haar man Tobias verhuisd naar Stad O., een van de buitenwereld afgeschermde stad, speciaal gebouwd voor de fabriek Martha. De bewoners leven in grote luxe, in tegenstelling tot ‘Daarbuiten’ waar vooral sprake is van armoede en schaarste. Maar wat gebeurt er precies in de fabriek? Tobias en de andere werknemers is het ten strengste verboden om daar wat over te vertellen. Is het een chemische fabriek of misschien een kerncentrale? Je zou het denken als mensen onverklaarbaar ziek worden. Nog vreemder is dat af en toe mensen van de ene op de andere dag verdwijnen.
Bethe en Tobias koesteren beiden een sterke kinderwens, maar bij Bethe neemt de twijfel steeds meer toe: is dit wel de plek waar je een kind op de wereld wil zetten? Het is er immers fysiek en sociaal onveilig. Ze krijgt toestemming voor een bezoekje aan haar broer ‘Daarbuiten’, maar de armoedige toestand waar die in leeft is ook niet aanlokkelijk. Op definitieve terugkeer voordat Tobias zijn tienjarig contract heeft uitgediend, staat een torenhoge boete, dus de kans is groot dat het hen in dat geval niet beter zal vergaan als Bethe’s broer. Door dit alles neemt de spanning in het huwelijk steeds meer toe, want Tobias is in de eerste plaats een loyale werknemer van Martha.
Als lezer ben je voortdurend op zoek naar een lichtpuntje, maar de situatie lijkt uitzichtloos. Toch slaagt Bethe erin hieraan te ontsnappen, maar de wijze waarop vond ik nogal gekunsteld.
Koen Caris schreef een bijzonder boek als opvolger van zijn debuutroman ‘Stenen eten’ waarmee hij onder meer de Hebban Debuutprijs won. Toch vind ik dat ‘Stad O.’ geen bekroning verdient. Lezenswaardig, dat wel, maar voor mij niet meer dan 3 sterren.