Geen verband

Wanneer je een boek cadeau krijgt met de bedoeling er een recensie over te schrijven, wil je eigenlijk gewoon graag met een positief commentaar komen. Als een soort 'voor wat hoort wat'.
Het leek me ook goed te doen, aangezien een eerder gelezen boek van Daan Heerma van Voss heel goed in de smaak viel bij me. Maar helaas, het lukt me nu niet.
Na 100 pagina's, waarin ik de helft van het geschrevene niet kan plaatsen, geen verbanden zie en de verhaallijn maar niet te pakken krijg, vraag ik me dan ook vertwijfeld af of dat aan mij ligt. Ben ik niet onderlegt genoeg te begrijpen waar de schrijver heen wil, wat hij wil zeggen in de zinnen waar ik maar geen logica in kan ontdekken? Weet ik te weinig van schaken ( dat is absoluut zo) en lukt het daarom niet hetgeen niet gezegd wordt zelf in te vullen?

Ik worstel me met een behoorlijke dosis wilskracht door de eerste 100 pagina's en besluit dan dat dit boek gewoon niet aan mij besteed is.
Ietwat teleurgesteld geef ik op; de achterflap en recensies van andere lezers beloofden me een verhaal over invoelbare keuzes. Over moeten beslissen tussen het gaan voor de waarheid of voor de liefde.
En hoewel ik daardoor nieuwsgierig blijf naar het slot van dit verhaal, lukt het me niet nog langer mijn hoofd te breken over de, voor mij onnavolgbare, zinsconstructies.
Nogmaals: helaas. Ik hoop oprecht dat het anderen wel lukt want dat deze schrijver je kan boeien en een verhaal in kan sleuren, weet ik inmiddels.
Maar mij dit keer niet.