Onrustige spanning

De jonge knappe journaliste Jules van Egmond is voor het magazine Scope gevraagd om de ambitieuze actrice Anouk van Gogh te interviewen. Het interview zal plaatsvinden op het Franse chateau Sirmone. Chateau Sirmone is het luxe yoga- en meditatiecentrum van Matthias en Ingrid. Naast het interview met Anouk, die binnenkort internationaal zal gaan doorbreken, tracht ze ook om een reportage over het spirituele centrum te maken. Tijdens haar reis en verblijf op het chateau wordt Jules vergezeld door Odilon Veenstra, een wat gezette en slonzige fotograaf.

Jules wil alles op alles zetten om zich bij te bewijzen als journaliste voor Scope door een spraakmakend interview op papier te zetten. Dat is niet eenvoudig met de weinig, spraakzame en uiterst gesloten Anouk, die alleen wat beleefdheden uit wil wisselen met haar.

Naast Jules, Odilon, Anouk en haar personal assistent Howard verblijven er nog meerdere gasten op het centrum. Sacha, de stiefzoon van eigenaresse, de oudere zusters Jacobine & Dorine, de jonge biologiestudente Laura, de zwaarlijvige CEO van een internationaal levensmiddelenbedrijf Rogier van Wissum en kokkin, tevens een bekende foodblogster Miss Foodiemind met als roepnaam Bibian. Laatstgenoemde woont samen met haar zoon Kevin op korte loopafstand van het kasteel.

Als Sacha, niet op een afspraak met Jules verschijnt, en zij zijn mobiele telefoon vindt in de tuin beginnen de alarmbellen bij Jules te rinkelen. Samen met Odilon gaat ze op onderzoek uit. Niet iedereen lijkt zich zorgen te maken over de verdwijning van Sacha.


De rust en harmonie in en rondom het chateau beginnen geheel andere vormen aan te nemen en maken plaats voor achterdocht, wantrouwen en roddels
Wie is er te vertrouwen en welke achtergronden dragen deze mensen met zich mee?

Cover
De cover straalt een rust uit door zijn lichtblauwe kleur en relaxte dame in het dampende water. Op het eerste oog passen plaatje en titel perfect bij elkaar. Het boek spreekt zeker aan om vast te pakken in de boekhandel. Daarentegen krijg je na het verhaal gelezen te hebben hele andere bedenkingen bij de gekozen titel een cover. Een 8 omdat het geheel bijzonder aanspreekt.

Conclusie
In zeven dagen tijd neemt Maartje Fleur je me naar het idyllische platteland van de Dordogne waar al binnen een dag de vreedzame rust ruw wordt verstoord door de verdwijning van Sacha. Alle aanwezige personages menen zich hierover uit te willen laten of beginnen zich eigenaardig te gedragen. Het gehele verhaal komt hierdoor enigszins chaotisch over. Maartje Fleur heeft ervoor gekozen om elk personage aan het woord te laten komen; het gaat van de hak op de tak. Plus het zijn nogal wat personages. In het begin van het boek is het echt zoeken (en terugbladeren) wie nu wie is en bij elkaar hoort.

Niet alleen de personages wisselen elkaar vliegensvlug af maar ook de verschillende scenes zijn amper te volgen en zo divers. De ene bladzijde beland je in een spirituele meditatie, de volgende pagina zit je aan de keukentafel bij Miss Foodiemind te schransen en de bladzijde daarop volgt er een snoeiharde seksscène.

Af en toe trek je je wenkbrauwen op door de vreemde woorden in het boek; okergele koeien? (overigens houdt Maartje Fleur erg van okergeel, zo zijn er okergele huizen en okergele rotswanden in het boek). Een zuchtzangeresje?

De plot is redelijk verrassend, de spanning wordt pas aan het einde van het boek ingebracht en het verhaal krijgt daar wat meer vaart mee. Het geheel is niet bijster realistisch neergezet. Zo jammer dat er op de cover literaire thriller wordt vermeld. Houd het gewoon bij thriller of roman; past veel beter bij het boek en worden er geen verwachtingen gewekt bij lezers want literair is het allerminst.

Door de vingers heen kijkend over de benaming literaire thriller en met de nodige bovenstaande kritische noten komt Chateau Zen uit op een drie magere sterren.***