De humor en fantasie begrijp ik niet.

Het verhaal ‘Grappen voor de schutters’ wordt vanuit een jongen, die in een oorlog opgroeit, geschreven. Het boek bestaat uit 14 verhalen. Humor is bij een aantal verhalen de inslag maar dit komt niet tot uiting. Fantasierijk is het boek zeker. Aan alles merk je dat deze verhalen zich afspelen in oorlogsgebied. Opmerkelijk dat er bijna geen namen worden genoemd. Wil de schrijver hiermee duidelijk maken dat dit een algemeen gebeuren/probleem is? De verschrikkingen van de oorlog zijn in de korte verhalen beschreven.
Het boek is zeker niet makkelijk om te lezen. Sommige verhalen heb ik meerdere keren moeten lezen om het enigszins te kunnen begrijpen. De intentie van de schrijver is soms moeilijk te achterhalen. In de leesclub kwam dit ook geregeld naar voren. Lezers interpreteerden sommige zaken geheel anders. Meningen waren zeer uiteenlopend.
Door de goede beoordelingen waren mijn verwachtingen erg hoog. Deze hoge verwachtingen heeft het boek nooit kunnen waarmaken. Door sommige verhalen heb ik mij echt moeten worstelen. Sommige verhalen zelfs een paar keer moeten lezen. Tevens kon ik de humor in dit boek niet waarderen.

De Palestijn Mazen Maarouf (1978, Beiroet) is zelf een vluchteling. Hij groeide op in Beiroet. Werkte daar als docent schei- en natuurkunde. Later wordt hij met de dood bedreigd als hij journalist, vertaler en auteur is. Hij vlucht naar IJsland.
Dit boek is in meer dan 10 landen vertaald en uitgegeven. Dit boek heeft, om voor mij onduidelijke redenen. De Mutaqa Prijs gewonnen.

Dit boek geef ik slechts één ster.