Mooie kritiek op hiërarchie

Stel, je voelt je niet thuis in de wereld van de werkende mens. Een wereld waarin men helemaal op lijken te gaan in een rol en functie, met alle bijbehorende gedragingen en geijkte woordenschat, terwijl jij dat slechts van een afstand kunt observeren. In zo’n geval is de printer misschien nog de beste gesprekspartner.

Dit boek geeft op vloeiende, meeslepende wijze een sterke kritiek op de hiërarchische samenleving. Een hiërarchie in stand gehouden door mensen die ervan overtuigd zijn dat ze het beste met iedereen voorhebben, maar tegelijkertijd geen oog hebben voor de klantenservicemedewerker op hun eigen kantoor. Ondertussen heeft de anonieme hoofdpersoon, die wegens haar ‘inspanningsallergie’ weinig kan hebben en daardoor vastzit aan deze of soortgelijke functies, net zo weinig oog voor ‘marketing’ en ‘product’ zoals zij haar collega’s bestempeld. Ze voelt zich prettig in haar werkkamer met haar eigen printer, die ze door-en-door kent en waar ze verhalen en ideeën mee deelt. En dat terwijl zo’n printer er niks van meekrijgt. Of toch?

In deze kritiek klinkt ook een mismoedigheid door. Dat gaat verder dan het beeld van een werkcultuur waarin iedereen moeiteloos een plekje lijkt te vinden terwijl de hoofdpersoon daar geen enkele gemeenschap mee voelt. Het vertelt ook het verhaal van iemand die ondanks beperkingen en een zeer laag salaris toch ongevraagd een extra takenpakket in haar schoenen geschoven krijgt, en als ‘ondersteunende’ nooit gezien wordt. De printer, een machine met een ondankbare taak, is wellicht ook bewust gekozen als gesprekspartner.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Soms waren er terugblikken in het verhaal, waarvan de diepere samenhang me niet altijd helemaal duidelijk was. Afgezien daarvan hoop ik meer van deze schrijfster te mogen lezen.